«I’m in a new band called Paradise!» Και κάπως έτσι ο Sivert Hoyem έκανε come back στο στερέωμα και μας ξανασυστήθηκε πριν από ένα περίπου χρόνο με την καινούρια του μπάντα. Εμείς τους είδαμε στο Gagarin και η πρώτη σημείωση είναι η εξής: Ευτυχώς που οι φιλόμουσοι δεν καταλαβαίνουν από δόλωμα τύποις «Ηρώδειο», κι έτσι το live του Σαββάτου ήταν sold out διαψεύδοντας φήμες ότι δε θα μάζευε και πολύ κόσμο!
Οπότε, κάντε το εικόνα. Ένα κατάμεστο Gagarin, με Sivert Hoyem –μουσάτο πια!- στο stage και ολοκαίνουρια κομμάτια από το Yellow, το ντεμπούτο των Paradise. Όμως, μιλάμε για ένα ντεμπούτο από δοκιμασμένους και πραγματικά πολύ καλούς players. Εξαιρετική κιθάρα από τον Rob McVey, τον κιθαρίστα της Marianne Faithfull, μπάσο από τη Simone Butler, την αντικαταστάτρια του Mani στους Primal Scream, και τον Jack Revy στα drums που ακόμα κι αν δεν είναι ο περίφημος Rob Ellis, έδωσε το καλύτερό του και μας κέρδισε.
Τι ΄ν΄αυτό που μας άρεσε πολύ στη συναυλία των Paradise; Το full band show! Όταν έχεις συνηθίσει τον ηλεκτρονικό ήχο, τα φυσικά όργανα είναι το κάτι άλλο. Έπαιξαν κατά κόρον ακυκλοφόρητα tracks, αφού μόνο τέσσερα από το Yellow βρίσκονται στη διάθεσή μας. Ανεβασμένοι ρυθμοί ως επί των πλείστων, και μια νοσταλγική μελαγχολία χαρακτηρίζει αυτό το νέο project του Hoyem και του Ellis. Μοναδικό σημείο αναφοράς με τα «παλιά», η γνωστή κι αγαπημένη χροιά του Σκανδιναβού των Madrugada · έτσι τον μάθαμε, έτσι τον λατρέψαμε. Η performance του αξεπέραστη, όπως πάντα, δικαιολόγησε για ακόμα μια φορά τη λατρεία που του έχει το –εγχώριο, και όχι μόνο- κοινό του. Αφιέρωσε και το Wonderful Life, το προτελευταίο κομμάτι του encore, στον Νίκο Τριανταφυλλίδη– φυσικά.
Μας αρέσουν οι άνθρωποι που δεν βολεύονται, μας αρέσουν οι άνθρωποι που δεν τα παρατούν. Όταν, δε, μιλάμε για την τέχνη, το παραπάνω statement αποτελεί άγραφο νόμο ακόμα και για αξεπέραστους θρύλους. Ο Sivert Hoyem καταλαμβάνει επάξια θέση σε αυτήν την κατηγορία.
Κείμενο: Ζωή Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
[Best_Wordpress_Gallery id=”25″ gal_title=”Paradise”]
