H ζωή είναι έμπνευση. Τριγυρνώντας άσκοπα ή με σκοπό, αυτό που ποτέ δεν πρέπει να αλλάζει είναι να εμπνέεσαι. Όταν σταματήσεις να νιώθεις, από φόβο μην πληγωθείς, από φόβο μην κάνεις λάθος, από φόβο μην ξοδευτείς.. από φόβο.. τότε σταματάει να έχει νόημα.
Αποκλείεται να μην έχεις νιώσει ποτέ την ηδονή που φτάνει στη μέση στο μέτωπό σου και σε ζαλίζει. Το άγγιγμα εκείνο που κάνει κάθε σου κομμάτι ευάλωτο όπως τα πιο απόκρυφα σημεία του κορμιού σου. Κι από την άλλη αυτό το βλέμμα που σε κάνει να νιώθεις θεός και άτρωτος και αέναος. Αγαπημένος, λατρεμένος. Αυτό που δεν μπορείς να του αντισταθείς.
Αυτό, που λες, δεν έχει φύλο. Είναι για όλους ίδιο. Όπως ο πυρετός, το συνάχι, ο καρκίνος. Είναι ο έρωτας. Δεν λογοκρίνεται, δεν περιορίζεται, δεν έχει αρχή, ούτε τέλος, είναι στιγμές που έρχονται, μένουν, φεύγουν, εξαφανίζονται, ξαναέρχονται, σβήνουν. Αν ντρέπεσαι το φιλί, δεν ανήκεις στη ζωή. Αν ντρέπεσαι τους ήχους των ανθρώπων που ερωτοτροπούν, δεν ανήκεις στη ζωή. Αν ντρέπεσαι τα γυμνά σώματα, δεν ανήκεις στη ζωή.
Η ζωή είναι έμπνευση. Δεν είναι ντροπή.
της Ζωής Νικολάου
