Οι Radio Birdman, ένα από τα σπουδαιότερα και επιδραστικότερα groups της καταπληκτικής Αυστραλέζικης σκηνής των 70s-80s, επιστρέφουν στην Αθήνα, 11 χρόνια μετά την τελευταία τους επίσκεψη στα μέρη μας. Ο Deniz Tek (κιθάρα, φωνή), ο Rob Younger (φωνή), ο Pip Hoyle (πλήκτρα), μαζί με τους Jim Dickson (Survivors, Barracudas, The New Christs), Dave Kettley (The New Christs), Nick Rieth (The Celibate Rifles, The Visitors), έρχονται για να μας ξαναθυμίσουν για ποιο λόγο θεωρούνται πρωτοπόροι της high energy rock’n’roll σκηνής, την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου, στο Fuzz Live Music Club.
Η προπώληση ξεκινάει προς 24 ευρώ και για περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων. Μετά την εξάντλησή τους, θα συνεχιστεί στα 27 ευρώ. Στο ταμείο, η τιμή θα είναι 30 ευρώ.
Διάθεση εισιτηρίων:
Online:www.viva.gr και www.fuzzclub.gr/event/radio-birdman/ Tηλεφωνικά: 11 876
Φυσικά σημεία: Kαταστήματα Reload, Seven Spots, Media Markt, Ευριπίδης, στο Viva Kiosk (Πλ. Συντάγματος 4, καθημερινά 9:00-21:00) και στο Viva Spot Τεχνόπολης (μέσα στον χώρο της Τεχνόπολης, είσοδος από οδό Περσεφόνης, Δευτ-Σαβ 11:00-19:00).
Radio Birdman + opening act:
Πέμπτη 25 Οκτωβρίου, Fuzz Live Music Club (Πειραιώς 209 & Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Ταύρος, Αθήνα, 210 3450817, www.fuzzclub.gr).
Οι πόρτες θα ανοίξουν στις 20:00.
Γραφείο Τύπου / Επικοινωνία:
Θωμάς Μαχαίρας / thomasmachairas@fuzzproductions.gr / 6936 161979
Γιάννης Λυμπέρης / johnlimberis@fuzzproductions.gr/ 6945 622781
Ο θρύλος θέλει τα ιδρυτικά μέλη των Radio Birdman να αποφασίζουν να δώσουν το συγκεκριμένο όνομα στη μπάντα τους ακούγοντας λανθασμένα έναν στίχο από το “1970” των Iggy & The Stooges. “Out of my mind on saturday night / Ninteen-seventy rollin’ in sight / Radio burnin’ up above / Beautiful baby, feed my love all night”, τραγουδούσε στην πραγματικότητα ο Iggy, αλλά δεν έχει σημασία αν τα παιδιά παράκουσαν. Και μόνο που άντλησαν έμπνευση από ένα τέτοιο κομμάτι και ξεκίνησαν αυτή τη μπάντα το 1974, στο Sydney, είναι αρκετό για να καταλάβουμε τι είχαν στο μυαλό και την ψυχή τους από τότε.
Από την αρχή γοήτευσαν τον κόσμο που ερχόταν να τους ακούσει στα clubs όπου εμφανίζονταν, κυρίως στο Oxford Funhouse, παρότι οι ιδιοκτήτες τους και οι κάθε λογής managers αδυνατούσαν να διακρίνουν την αξία της μπάντας. Η εμφάνισή τους (συνήθως όλοι μαυροντυμένοι και με μία αδυναμία στη χρήση διάφορων συμβόλων), καθώς και η αδιάφορη έως απότομη συμπεριφορά τους απέναντι σε πολλούς ανθρώπους της τότε σκηνής συχνά οδηγούσε στο να τους παρεξηγήσουν.
Όμως, το κυριότερο στοιχείο ήταν η μουσική τους. Σε μία εποχή που το punk απλωνόταν παντού, όσοι αρχικά θεωρούσαν τους Radio Birdman ως άλλη μία τέτοια μπάντα συχνά απογοητεύονταν. Η αιτία ήταν απλή. Οι καταβολές, το attitude, εν μέρει η εμφάνιση μπορεί να συνηγορούσαν προς αυτό, αλλά οι Radio Birdman ήταν πολύ περισσότερο από άλλο ένα punk group. Έπαιζαν υπερβολικά δυνατά, με όλα τα μέλη να δίνουν όλο τους το είναι πάνω στη σκηνή, χωρίς να περιορίζονται από συγκεκριμένα είδη και δομές. Οδηγούμενοι από το πάθος τους, μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να καταλήξουν οπουδήποτε, αφού στην πραγματικότητα ήταν – και παραμένουν – ένα συγκρότημα που, παρότι δημιουργήθηκε σε μία μακρινή ήπειρο, οι ρίζες του βρίσκονται στο high energy rock’n’roll του Detroit (ο Deniz Tek γεννήθηκε στο Ann Arbor του Michigan και ήρθε από νωρίς σε επαφή με τη μουσική των MC5 και των Stooges), με πολλές επιρροές από το garage και τη σκηνή της Νέας Υόρκης, χωρίς και πάλι η συγκεκριμένη περιγραφή να τους προσδιορίζει στην εντέλεια.
Η ουσία βρίσκεται στο ότι έχτισαν τον μύθο τους μέσα από μόλις δύο studio albums και μερικά EPs και singles. Ένα τρίτο album, το πολύ καλό “Zeno Beach”, κυκλοφόρησε το 2006, αλλά όλη η δουλειά είχε γίνει με τα “Burn My Eye EP” (1976), “Radios Appear” (1977), “Living Eyes” (1981) και με τραγούδια όπως τα “Descent Into The Maelstrom”, “Smith & Wesson Blues”, “Aloha Steve & Dano”, “Man With The Golden Helmet”, “Hand Of Law”, “Burned My Eye”, “New Race”, “I-94”, “Love Kills”, “Murder City Nights”, “Anglo Girl Desire”, “Do The Pop”, “Hanging On”, “Crying Sun”, “Alone In The Endzone”, “Time To Fall”, “Snake” και μερικά ακόμα.
Χωρίς αμφιβολία, η σκηνή της Αυστραλίας στα 70s και τα 80s μας χάρισε μεγάλες στιγμές και μερικά από τα σπουδαιότερα ονόματα για την εξέλιξη του rock’n’roll μέσα στα χρόνια. Οι Radio Birdman υπήρξαν το κορυφαίο ανάμεσα σε αυτά, μαζί ίσως με τους Saints. Ο ρόλος τους ήταν καταλυτικός και η επιδραστικότητά τους αδιαμφισβήτητη. The Sunnyboys, The Hoodoo Gurus, The Hard-Ons, Midnight Oil, Died Pretty, Lime Spiders, The Celibate Rifles και αμέτρητοι ακόμα χρωστούν πολλά σε αυτή τη μεγάλη μπάντα από το Sydney, που δεν κατάφερε ποτέ να σπάσει τα όρια του underground, νικημένη από τη φτώχεια, την κατάθλιψη και τις ασταμάτητες εσωτερικές διαμάχες.
Όπως, όμως, λέει ο Pip Hoyle σε μία σκηνή του εξαιρετικού ντοκυμαντέρ “Descent Into The Maelstrom”, που παρουσίασε ο σκηνοθέτης Jonathan Sequeira το 2017: “Δεν νομίζω πως υπάρχει ο ήχος της Αυστραλίας στους Radio Birdman. Πιστεύω πως υπάρχει ο ήχος των Radio Birdman στην Αυστραλία.”
