Χρειάστηκαν να περάσουν 2 μέρες για να συνέλθω και να μπορέσω να μαζέψω τις σκέψεις μου σχετικά με αυτό που συνέβη το Σάββατο το βράδυ στο Fuzz. Είναι κάτι που το ξέρεις ότι θα συμβεί με τους Last Drive, αλλά κάθε φορά εκπλήσσομαι με το μέγεθος της «ζημιάς». Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή..
Στις 21.45, τυπικότατοι με την ώρα έναρξης, ανέβηκαν στη σκηνή οι The Karamazov Project. Ήταν η πρώτη μου επαφή με τους ήχους της μπάντας. Άκουγα συχνά πολύ καλά λόγια αλλά δεν τους είχα δώσει την απαραίτητη προσοχή. Πράγμα που θα κάνω άμεσα μιας και η εικόνα που μου άφησαν το Σάββατο ήταν πολύ καλή. Δεμένη μπάντα, με ήχους σκοτεινής Americana που θυμίζει σε μερικά σημεία 16Horsepower και Wovenhand μπλεγμένη με τα blues και το rock n roll, έτσι ώστε σε μερικά άλλα σημεία να μου φέρνουν στο νου τους Gun Club. Στα 35 λεπτά περίπου που κράτησε η εμφάνισή τους παρουσιάσανε κομμάτια από το πρώτο τους άλμπουμ “Out of the Woodwork”, και νομίζω πως πέτυχαν την προσοχή αρκετού κόσμου, που σιγά σιγά γέμιζε το Fuzz.
Η ώρα για τα τιμώμενα πρόσωπα της βραδιάς είχε ήδη φτάσει. Οι Last Drive, έχουν νέα κυκλοφορία μετά το 2012 (News from Nowhere) και νέο ολοκληρωμένο δίσκο από το Heavy Liquid το 2009. Αυτό από μόνο του δημιουργεί μια αγωνία και προσμονή για το πως μπορεί να ακούγονται αυτά τα κομμάτια παιγμένα ζωντανά.
Το ξεκίνημα με μια αναδρομή στην ιστορία των Drive με 4 κομμάτια από 4 διαφορετικά άλμπουμ , Overloaded, A Glass of Broken Dreams, Blood from a Stone, Devil May Care, για να καταλήξουν στα πρώτα νέα κομμάτια, τα The Wave και Radio. Σα να θέλανε να μας θυμίσουν πως αυτή η διαδρομή έφτασε στο σήμερα.
Η διαφορετική μουσική προσέγγιση που νομίζεις ότι έχει το ομώνυμο άλμπουμ των Last Drive όταν το ακούς από το βινύλιο, στο live φαίνεται σαν μια φυσική συνέχεια και εξέλιξη του ήχου της μπάντας. Έτσι και αλλιώς ποτέ δεν ζόρισαν κάτι προς τα έξω, παίζανε πάντα αυτό που τους έβγαινε ελεύθερα και χωρίς κρατήματα και όρια. Δεν μπορώ να φανταστώ πως μια μπάντα που μας έχει χαρίσει κομμάτι σαν το Black Limo, να το παίζει στα ακουστικά της σετ και μια μπάντα που έχει γράψει το Bad Roads με όλα αυτά τα γκάζια, τη βρωμιά και τη «βαβούρα», να έχει στην τελευταία της κυκλοφορία 2 instrumental ψυχεδελικά κομμάτια. Η δημιουργικότητα και η φαντασία τους είναι αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς.
Ίσως να είναι αυτό που τους κρατάει και τόσο φρέσκους και επίκαιρους.
Το κομμάτι που ξεχωρίζει κατά την άποψή μου είναι το Angel, ένα κομμάτι με τρία μέρη που βγάζει σκοτεινιά, ένταση αλλά και αισιοδοξία ταυτόχρονα. Και όταν λέμε ξεχωρίζει εννοούμε πέρα από τα Snakecharmer, White Knuckles και Always the Sun που τα ξέρουμε από τις εμφανίσεις του συγκροτήματος τα προηγούμενα χρόνια.
Η εμφάνιση των Drive δεν έκανε ποτέ «κοιλιά» παρ’όλο που ακούστηκαν τα νέα κομμάτια που δεν ήταν τόσο «χωνεμένα» από το κοινό. Το setlist φάνηκε να είναι μελετημένο. Μιλάμε για μια μεστή εμφάνιση η οποία όσο περνούσε η ώρα και φτάσαμε στα γνωστά Baby It’s Real, I Love Cindy, Final Kick αλλά και Bad Roads παρέα με το Gone Gone Gone, έγινε εκρηκτική!
Οι Last Drive σε αυτό το βράδυ αποδείξανε γιατί είναι τόσο μεγάλο συγκρότημα και αξίζουν τον σεβασμό όλων. Παίξανε σαν την πιο καλοκουρδισμένη μηχανή, ήταν δυναμικοί και βγήκε ξεκάθαρα το πόσο δουλεύουνε και προχωράνε. Πρέπει να αποτελούν πρότυπο για τις νέες μπάντες ακόμα και για το ήθος τους, αφού δεν ξεχνάνε ποτέ τον κόσμο τους, το Drive Tribe που τους συντροφεύει σε αυτό το ταξίδι.
Πιθανότατα θα μιλάμε για μία από τις καλύτερες και πιο γεμάτες εμφανίσεις των Last Drive, γιορτάζοντας με τον καλύτερο τρόπο τη νέα τους κυκλοφορία, στην πόλη που ξεκινήσανε 35 χρόνια πριν..
Μέχρι την επόμενη φορά, Last Drive σας ευχαριστούμε για τις στιγμές…
Κείμενο : Μιχάλης Κανάκης
Ευχαριστούμε τον Γιάννη Νέγρη και το i-jukebox.gr για την παραχώρηση των φωτογραφιών.
[Best_Wordpress_Gallery id=”51″ gal_title=”last dr”]
