Πριν από κάποιους μήνες ο Γιάννης Καλιφατίδης μας έστειλε το Pilgrimage. Ένα ταξίδι στην Αμερική, κάτι sexy, κάτι rock, κάπως παλιακό, αδιαμφισβήτητα σκοτεινό και μυστήριο, όσο πρέπει επιθετικό και άκρως δυναμικό. Αν έκανα δισκοκριτική μάλλον η προηγούμενη πρόταση θα ήταν ο πρόλογός μου. Οι τύποι αυτοί ακούγονται τόσο δελεαστικοί. Και καταφέραμε την παρακάτω συνέντευξη που είναι από τις πλέον ενδιαφέρουσες. Όσο και η μουσική των Penny Dreadful, τόσο και η (ακόμα και ηλεκτρονική) επικοινωνία μαζί τους, μας έκανε να ανυπομονούμε να τους δούμε live όσο πιο σύντομα γίνεται.
Δύο δίσκοι, λοιπόν, που υπάρχουν και σε βινύλιο για τους μερακλήδες, εναλλακτικό rock που σε αφήνει να σκηνοθετείς σκηνές του σινεμά, όμορφες σκέψεις που ψάχνουν διέξοδο, ένα «προσκύνημα» για άθεους και παράξενους, και ιδού τα αποτελέσματα:
- Πως προέκυψε το όνομά σας; Έχετε καμία σχέση με το Penny Dreadful του Netflix;
Από το 2010, έτος σχηματισμού της μπάντας, το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το facebook, φιλοξενούν το ιστορικό των Penny Dreadful, απ’ όπου φαίνεται ότι το όνομα μας προέρχεται από τα φτηνά αναγνώσματα τρόμου στη βικτωριανή Αγγλία. Αντίθετα, το πρώτο επεισόδιο της ομώνυμης σειράς προβλήθηκε τον Μάιο του 2014. Κατόπιν εξωδικαστικού συμβιβασμού, εκχωρήσαμε στους δημιουργούς της σειράς το δικαίωμα να κάνουν χρήση του ονόματος. Ωστόσο, το συμφωνητικό εχεμύθειας που συνάψαμε το 2016 δεν μας επιτρέπει να υπεισέλθουμε σε αποκαλυπτικές λεπτομέρειες.
- Ποιες είναι οι μουσικές σας επιρροές;
Οι ελληνικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί. Ως γνωστόν, το repeat, η επανάληψη, είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως! Πριν από τις πρόβες μαζευόμαστε και οι τέσσερις στο αυτοκίνητο της μάνατζερ του γκρουπ και τριγυρίζουμε άσκοπα στους δρόμους κάνοντας ζάπινγκ σε δημοφιλείς σταθμούς των ερτζιανών, των οποίων το playlist –ή κονσέρβα για τους κακεντρεχείς– αριθμεί το πολύ πενήντα κομμάτια ημερησίως.
- Πόσο εύκολο είναι να κάνεις ροκ εν ρολ στις μέρες μας;
Στις μέρες μας, όσο εύκολο είναι να κάνεις μουσική, τόσο εύκολο είναι να έχεις αξιοπρεπή δουλειά. Το ροκ εν ρολ κυλά μεν στις φλέβες μας, αλλά κατά καιρούς υποβάλλουμε τους εαυτούς μας σε μεταγγίσεις.
- Ποια είναι οι άποψή σας για τις εγχώριες νέες μπάντες ; Με ποιους θα μοιραζόσασταν το stage αύριο το βράδυ;
Η καλύτερη, ασφαλώς. Όπως κάθε μπάντα, εστιάζουμε όμως στη μουσική μας. Παρ’ όλα αυτά, έχουμε κριτήρια αισθητικής και άποψη για τα μουσικά δρώμενα της εποχής, εγχώρια και μη. Ευκαιρίας δοθείσης, συμπράττουμε με άλλα σχήματα και μουσικούς, με τους οποίους μας συνδέουν αισθήματα αλληλοεκτίμησης. Σχετικά με το δεύτερο σκέλος του ερωτήματος, η αλήθεια είναι ότι το ‘μοιράζομαι το stage’ ξυπνά μέσα μας συνειρμούς με το ‘μοιράζομαι το κρεβάτι’, και το ‘αύριο το βράδυ’ δημιουργεί μια υπέρμετρη προσμονή. Επομένως, προκειμένου να μην εκθέσουμε πρόσωπα και οικογένειες, προτιμούμε να το αφήσουμε αναπάντητο.
- Φαίνεται ότι η μουσική σας φιλοσοφία συνδέεται με την πολιτική σας ιδεολογία. Επηρεάζεστε από τις κοινωνικές εξελίξεις και, αν ναι, πώς διαμορφώνεται η μουσική σας από αυτές;
Μάλλον, διαφορετικά θα χρήζαμε ψυχιατρικής περίθαλψης. Η ιδεολογία, η πολιτική σκέψη, η φιλοσοφία, το αξιακό μας σύστημα και η ηθική του καθενός μας συμβάλλουν στη σύνθεση ενός συλλογικού αποτελέσματος που διαμορφώνεται μέσα από την ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων και της μουσικής μας επικοινωνίας. Και σαφώς επηρεαζόμαστε, όχι μόνο από τις κοινωνικές εξελίξεις, αλλά και από τον απόηχο του παγκοσμίου γίγνεσθαι, πράγμα που αποτυπώνεται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στη μουσική και στους στίχους μας. Από κει και πέρα, η μουσική δεν είναι για εμάς όχημα για να εκφράσουμε τις πολιτικές μας πεποιθήσεις. Περισσότερο μας ενδιαφέρουν οι αθέατες πλευρές της ύπαρξης και οι διαστροφές που συμβαίνουν κατά τις μεταμεσονύκτιες ώρες, τόσο στους δρόμους της πόλης όσο και πίσω από τις κλειστές κουρτίνες των αστικών διαμερισμάτων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι διεστραμμένοι αναλαμβάνουν δράση μόνο τη νύχτα.
- Στη μουσική σας πορεία βλέπουμε ότι στηρίζετε αρκετά τα events, τα φεστιβάλ, τις εκδηλώσεις με κοινωνικό υπόβαθρο. Είναι όντως κριτήριο στις επιλογές σας ως μπάντας και γιατί;
Κριτήριο μας είναι να παίζουμε και να ακούγεται η μουσική μας. Να λειτουργούμε σε πλαίσιο αλληλοσεβασμού και αλληλοεκτίμησης και σαφώς να είμαστε ενεργοί και συμμετοχικοί σε εκδηλώσεις, με τις οποίες συμφωνούμε και θέλουμε να στηρίξουμε. Δεν επιλέγουμε χώρους που δεν σέβονται την ιδιότητα του μουσικού και δεν τηρούν τα στοιχειώδη.
- Σχολιάστε μας το γεγονός που συνέβη στο Indie Free Festival, όπου μετά από εισαγγελική παρέμβαση απαγορεύτηκε από την Ελληνική Αστυνομία το Festival για πρώτη φορά μετά από 28 χρόνια.
Το γεγονός μιλά από μόνο του. Τα σχόλια περιττεύουν.
- Οι Penny Dreadful με μια μόνο λέξη. Ποια θα ήταν αυτή; Μια μπάντα σταθερή που μετράει από το 2010 , με ένα άλμπουμ το 2013 Deadwood και ένα άλλο το 2017 Pilgrimage , μιλήστε μας για το τελευταίο σας άλμπουμ και γι αυτό τον “βρόμικο ήχο’’ του.
Με μία λέξη είμαστε Dreadful. Φρικτοί, απαίσιοι και τρομακτικοί. Το Penny είναι το αναγκαίο κακό. Ο ήχος της μπάντας μας μεταδίδεται σαν ιός, σαν γονίδιο ή σαν κρυφός ψίθυρος. Η βρομιά του έχει να κάνει με καθετί άσχημο, παραμορφωμένο και γκροτέσκο ποτίζει την ψυχή μας. Υπό αυτή την έννοια, είμαστε μια μπάντα που παίζει ροκ με την έννοια του γερμανικού εξπρεσιονισμού.
- Ποιοι στίχοι σας θα ταίριαζαν σε πανό;
Όπως σε κάθε σοβαρή συλλογικότητα, έτσι και στους Dreadful, οι διαστάσεις του πανό, το μέγεθος και το χρώμα των γραμμάτων, όπως και το αν τα δοκάρια που θα στηρίζουν το πανό θα τα προμηθευτούμε από τον ξυλουργό της γειτονιάς μας ή από το πολυεθνικό πολυκατάστημα ενισχύοντας έτσι τον παγκόσμιο καπιταλισμό, είναι αποφάσεις που παίρνονται δι’ ανατάσεως της χειρός από πολύωρες γενικές συνελεύσεις και εκτοπίζουν από την ημερήσια διάταξη όλα τα άλλα σημαντικά θέματα. Αν επιμένετε, στο δικό μας πανό θα γράφαμε: I’m gonna set that train afire.
Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τους Penny Dreadful εδώ :https://pennydreadful1.bandcamp.com/ & https://www.facebook.com/pennydreadfulathens/
της Ζωής Νικολάου
