Κάποιος λάτρης του Woody Allen, δύσκολα θα τολμούσε να παρακολουθήσει μεταφορά κάποιας ταινίας του στο θέατρο. Κι όμως, ο Σταμάτης Φασουλής μετέφερε το Blue Jasmin στο σανίδι και το έκανε με απόλυτη επιτυχία.
Πήρε τον γλαφυρό και ξεδιάντροπο W.A., με το φλεγματικό χιούμορ και τους ιδιότροπους διαλόγους, και τον έφερε στα μέτρα του μεσοαστού –ή και όχι- Έλληνα. Γέννησε καινούρια μονοπάτια για κάθε χαρακτήρα, τον έντυσε κατάλληλα για να μη φανεί το αμερικάνικο φόντο του σαν κάτι παράταιρο, και τελικά σκηνοθέτησε μια παράσταση που είναι πραγματικά απολαυστική. Για εμάς που δίπλα στη λέξη κινηματογράφος τοποθετούμε το όνομα Woody Allen στις πρώτες θέσεις, η παράσταση του θεάτρου Διάνα είναι μια αποκάλυψη, ένα νικημένο στοίχημα μεταξύ δύο τεχνών που διαφέρουν τόσο πολύ, κι όμως ενώνονται υπέροχα στα χέρια του Σταμάτη Φασουλή.
Για εσάς που δεν έχετε δει την ταινία, η Τζάσμιν (Ελένη Ράντου) είναι μία πλούσια Νεοϋορκέζα, της οποίας ο σύζυγος Χαλ ( Μάξιμος Μουμούρης) πεθαίνει κληροδοτώντας της χρέη και ντροπή. Εκείνη μετακομίζει αναγκαστικά από το Μανχάταν στο Σαν Φρανσίσκο και συγκατοικεί με την αδερφή της Τζίντζερ (εξαιρετική Γαλήνη Χατζηπασχάλη) προσπαθώντας να κάνει μια καινούρια αρχή παραπαίοντας μεταξύ νευρικού κλονισμού, ζάναξ, ενοχών, ξεπεσμού και ελπίδας. Η Τζάσμιν είναι η φιλοδοξία που εκπίπτει στη ματαιοδοξία, είναι το american dream που αδυνατεί μπροστά στον καπιταλισμό, είναι η πίστη στο δυισμό και στο ζευγάρωμα για πάντα που σοκάρεται και κουρελιάζεται στην εποχή των αναρίθμητων επιλογών.
Δεν θα κάνουμε άλλο spoiler αλλά θα μοιραστούμε την υπέροχη προσθήκη του Φασουλή στο κείμενο: «συχνά συναντάς τη μοίρα σου, στο μονοπάτι που διάλεξες για να την αποφύγεις», και θα δώσουμε ραντεβού ξανά και ξανά χαμηλά στην Ιπποκράτους.
Κείμενο: Ζωή Νικολάου
Πληροφορίες για την παράσταση :
