Η νουβέλα της Γαλάτειας Καζαντζάκη αποκτά σάρκα και οστά στα χέρια του Πέρη Μιχαηλίδη, στο θέατρο Βαφείο του Βοτανικού για όλο τον Νοέμβριο. Και ακόμα κι αν δεν σε κερδίσει το κείμενο, ακόμα κι αν δεν ταυτιστείς απόλυτα με τους χαρακτήρες, αξίζει να βλέπουμε, να διαβάζουμε, να παρακολουθούμε τα έργα τέχνης που μιλούν για τις γυναίκες. Μιας και ακόμα παλεύουν για τα ανθρώπινα δικαιώματα που τους ανήκουν ακόμα και εν έτει 2018.
Το έργο «Γυναίκες» γράφτηκε το 1931 και, φυσικά, απεικονίζει το γυναικείο φύλο εκείνη την εποχή, την μεταξύ Α΄Παγκοσμίου και Κατοχής. Είναι η πρώτη φορά που μεταφέρεται στο θέατρο και πρόκειται για επιστολές μεταξύ πέντε αδερφών που ψάχνουν τη θέση τους στον κόσμο, ανασκαλεύουν τη μοίρα τους, προσπαθούν να αυτοπροσδιοριστούν σε ένα κύκλο κοινωνικών επιταγών που προτάσσουν ομορφιά, νεότητα, ευμάρεια, πετυχημένο γάμο, πετυχημένη ζωή. Κι όλα αυτά με συγκεκριμένες οδηγίες: να είσαι υγιής, να τιμάς τον άντρα σου, να τιμάς την παρθενιά σου, να μην ξεφεύγει το μυαλό σου, να είσαι συγκροτημένη. Σας θυμίζει τίποτα;
Μου έμεινε ένα φοβερό κρεσέντο, αυτό της Βασιλικής Σαραντοπούλου, όπου μιλάει για τη Φρύνη, την εταίρα που παρόλη τη δύναμή της, κανείς δεν καταδέχτηκε να μνημονεύσει για το καλό που προσφέρθηκε να κάνει. Και το άλλο, αυτό της Νάντιας Δαλκυριάδου, όπου λέει ότι πρέπει να κοιτάξεις πέρα και έξω από τον εαυτό σου και τα προβλήματά του για να ταχθείς σε ένα σκοπό που να αφορά σε όλους, για τα καλυτερέψεις κάτι στο σύνολο ή έστω για να προσπαθήσεις γι έναν τόσο ευγενή σκοπό.
Εσύ ίσως συγκινηθείς από κάτι άλλο, ίσως και όχι. Κάτι, όμως, σε αυτό το κείμενο, το τόσο βιωματικό, θα σε αφορά. Κάπου θα νιώσεις ότι ζεις ή σκέφτεσαι κάτι παρόμοιο. Είτε είσαι γυναίκα είτε απλά άνθρωπος που αφουγκράζεται τα γύρω του.
Κείμενο: Ζωή Νικολάου
Πληροφορίες για την παράσταση :
«ΓΥΝΑΙΚΕΣ» της Γαλάτειας Καζαντζάκη από τον θίασο «Αντάμα» στο Θέατρο Βαφείο – «Λάκης Καραλής»
