Οι fans των Mogwai ξεχύθηκαν στο Piraeus Academy προετοιμασμένοι να μεταφερθούν σε μια rock μελαγχολική πραγματικότητα. Η μπάντα της Γλασκώβης μας έπαιξε παλιά και νέα, ακριβώς μετά από ένα καλό warmup από τους Afformance που αγαπάμε, κι ας ήταν κάπως αμήχανοι αυτή τη φορά σε σχέση με αυτό που μας έχουν μάθει.
Οι Mogwai άνοιξαν το live τους με το κλασικό Heard About You Last Night. Το κομμάτι μας έβαλε κατευθείαν στην εκστατική ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι Mogwai με τo τυπικό built up και το distortion στα πλήκτρα. Crossing the road material, We ‘re not done, Rano Pano και μια ευθεία βουτιά με rock riffs, μαζί με ένα φλογερό ζεστό κόκκινο και λευκό lightshow.. Για να φτάσουμε στο Coolverine όπου το live άρχισε να παίρνει μια διαφορετική τροπή. Μέχρι εκείνη την ώρα, παρόλο τον ενθουσιασμό μας που τους βλέπαμε ξανά, δεν μας είχαν ακόμα συνεπάρει. Όμως, η υπέροχη μελωδία του Hunted By A Freak, μας.. έφτιαξε. Η συνεχής εναλλαγή των οργάνων έκανε δύσκολη τη διάκριση μεταξύ ήχων, και είναι αυτό που στα live των Mogwai σε κάνει να χάνεσαι, να αφήνεσαι..
Κάθε κομμάτι μας πήγε εκδρομή στον παράδεισο – κάποια κατευθείαν στην κόλαση και πάλι πίσω. Όσο περισσότερο αφήνονταν ελεύθεροι, τόσο μας έκαναν να ανατριχιάζουμε μέχρι τις πατούσες.. Μας έλειψε ένα video wall να ταξιδέψει τη ματιά μας.. Είναι και η μοναδική προσθήκη για να μας τρελάνουν τελείως. Άλλωστε αυτές οι μορφές του μπασίστα Dominic Aitchison με την γενειάδα αλά ZZ Top και του frontman Stuart Braithwaite που έλεγε “thank you” σε κάθε κομμάτι, δεν χρειάζονται και πολλές.. σάλτσες.
Κι ενώ η αρχή του Do not Believe The Fife μας ξεγέλασε, με μια βαθιά στιγμή γαλήνης, μας χάρισε μετά την ευφορία που ξεσπάει σε θόρυβο, με θρυμματισμένες κιθάρες και θορυβώδη drums από τον Martin Bulloch. Για να ακολουθήσει το Old poisons και να μας στείλει στον ουρανό και το 2 Rights make 1 wrong να μας κατεβάσει πάλι στην ηρεμία. Εδώ έλειπαν τα υπέροχα ινδιάνικα φωνητικά της ηχογραφημένης version αλλά προστέθηκε ένα ρυθμικό beat που ταίριαξε τέλεια.
Encore και Remurdered και το συγκαταλέγουμε στα highlights της βραδιάς. Για το τέλος, μας φύλαξαν ένα παλιό φόβο: Mogwai fear Satan! Κι έτσι μας άφησαν με ένα νοσταλγικό σημείωμα, που μας υπενθύμισε γιατί τους κρατάμε στην καρδιά μας για δύο δεκαετίες.
Κείμενο: Ζωή Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
[Best_Wordpress_Gallery id=”93″ gal_title=”Mogwai”]
