Την πρώτη νύχτα τους στην Αθήνα,οι Cigarettes After Sex, ήρθαν να κουμπώσουν απόλυτα με το σκηνικό που έφτιαξε η πρώτη καλοκαιρινή μπόρα με τον γνωστό, δραματικό, λευκό φωτισμό τους, παρουσιάζοντας για ακόμα μία φορά στην πόλη την ντελικάτη, απαλή τους rock. Και με τραγούδια που ενώ πολλοί δεν θα ακούσουν διαφορές μεταξύ τους , μιας και οι μπασογραμμές, τα πλήκτρα και τα μοτίβα στα ντραμς είναι όμοια, πίσω από την ομιχλώδη αισθητική τους, αναδύεται μια παλέτα ηρεμίας και γλυκύτητας. Όπως θα διαπιστώσετε και από τις αμιγώς ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αλεξάνδρας Κατσαρού, οι CAS έχουν έναν αυστηρό κανόνα “Black & White μόνο”. Αυτό ισχύει για τα βίντεο, τις φωτογραφίες και τα visuals τους αλλά όχι για τη μουσική τους.
Ο Greg Gonzalez και οι συνεργάτες του, ερμήνευσαν για το αθηναϊκό κοινό κομμάτια από τους δύο δίσκους τους, τα one-off singles(και φυσικά το All I Want πρώτο πρώτο), τα πρώτα EP τους, και όλα αυτά εξαιρετικά κοντά στα ηχογραφημένα tracks. Τα τύμπανα στην μία πλευρά της σκηνής, από την άλλη το μπάσο, και στη μέση ο Gonzalez με τα ανδρόγυνα φωνητικά του. Πάντα ίδιος, σταθερός στον τρόπο που κινείται και τραγουδάει, κοντά στο μικρόφωνό του, παίζοντας κιθάρα κουνώντας την σε slow motion. Συχνά πλησίαζε την άκρη του stage για να πάρει όλο και περισσότερη από την ενέργεια του κοινού που τον αποθέωνε. Στο encore, που κάπου «βρώμισε» την κιθάρα του, θυμηθήκαμε ότι, ναι, οι CAS είναι rock. Soft αλλά rock.
Το κοινό ούρλιαζε με το που ξεκινούσε κάθε κομμάτι, σε κάθε κίνηση του Gonzalez, σε κάθε τέλος, και έμοιαζε μαγεμένο από το ηχητικό ξόρκι των CAS. Affection, Nothing’s Gonna Heart you Baby, Apocalypse, η απολαυστική διασκευή του Keep On Loving You των REO Speedwagon, λίγο περισσότερο από μια ώρα συναυλία. Δεν θα μπορούσαμε, βέβαια, να διαλέξουμε τα κομμάτια στα οποία υπήρξε ο μεγαλύτερος ενθουσιασμός γιατί σε κάθε κομμάτι -κυριολεκτικά και χωρίς υπερβολές- ακούγονταν οι ουρλιαχτές επιδοκιμασίες, άναβαν αναπτήρες, ακούγονταν αυτούσιοι οι στίχοι. Το κοινό ήταν κατά μέσο όρο 20 χρόνων και είναι και αυτό που έδωσε τη χροιά και τη δυναμική του χθεσινού live.
Το setlist το συνόδεψαν visuals πανσελήνου που βγαίνει πάνω από τη θάλασσα, χάνεται στα σύννεφα και τελικά αφήνει αυτά σε πρωταγωνιστική θέση. Ενώ ανά διαστήματα, φλεγόμενα τριαντάφυλλα έσπαγαν λίγο το ρομάντζο για να ταιριάξουν με τους μελαγχολικούς στίχους του Gonzalez. Στο μισό live έβρεχε χθες, και στην πλατεία της Τεχνόπολης, μπορούσες έυκολα να απορροφηθείς από μια αίσθηση..αναισθησίας. Ξέρεις, ένα μούδιασμα, μια απαλότητα αποφασισμένη να σε πάρει μαζί της ή να σε αφήσει πίσω της.
Στο χθεσινό sold out, είδαμε μια ταινία για τον έρωτα, που λέει και ο Σ. Ήρθε και η μπόρα κι έδεσε το γλυκό. Ένας τροβαδούρος που σιγοτραγουδούσε για τα παθήματά του και τον πόνο που του έχει προκαλέσει η αγάπη, κι από κάτω ζευγάρια που φιλιούνταν σαν να ήταν οι πρωταγωνιστές της βραδιάς, βρεγμένα και αγκαλιασμένα στο ημίφως μιας νύχτας που δεν έχει σχέση με τους αγχώδεις ρυθμούς της ημέρας στην πόλη. Και, ναι, το κοινό ήταν μικρό σε ηλικία -αν και δίπλα μας κάθονταν ένα ζευγάρι 60άρηδων που ήταν μες στα μέλια- και είναι αυτό που, τελικά, που δίνει ένα άλλο νόημα στο live των CAS αλλά και στον έρωτα. Γιατί είχαμε χρόνια να δούμε live με ουρλιαχτά εφήβων, στο οποίο δεν έπαιζε μια hip hop ή pop μπάντα για να κάνεις πάρτυ, αλλά οι Cigarettes After Sex που ξεχειλίζουν πραότητα. Έχει ανάγκη από τρυφερότητα ο κόσμος.
ΥΓ: Ανεξάρτητα από όσους φιλήθηκαν, γνωρίστηκαν ή χώρισαν χθες, από όσους ήταν σφιχταγκαλιασμένοι και σε μερικά χρόνια μπορεί να μη θυμούνται ονόματα αλλά αγγίγματα, ας προτιμήσουμε τον έρωτα από την κυνικότητα. Και ξέρεις κάτι; Το happy end το χολυγουντιανό έχει μια συνταγή, ένα σενάριο. Ενώ η ζωή πάει από happy end σε happy end.
Κείμενο: Ζωή Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
[Best_Wordpress_Gallery id=”116″ gal_title=”CIGARETTES AFTER SEX”]
