Της Ζωής Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
Μετά τη λαιβάρα των SHAME,την προηγούμενη εβδομάδα, μιλήσαμε με τον Council Popstar. Τον άνθρωπο που άνοιξε το λάιβ φορώντας foulface, κρατώντας μια φρατζόλα ψωμί και φωνάζοντας ” feed the poor “.
Πηγή της έμπνευσής του είναι “η αυτοκτονία, οι Fat White Family, ο Bill Hicks, ο Arthur Scargill και οι Γάλλοι αναρχικοί”, και εκτός από οργισμένους πολιτικούς στίχους, έχει και ενδιαφέρουσες απόψεις.
Γιατί με τους SHAME;
“Με τους SHAME γνωριζόμαστε λίγο! Τους υποστήριξα στην πρώτη τους εμφάνιση στην παμπ των φίλων μου «The Queens Head» και κάναμε το κλιπ «Tasteless» στο παλιό μου στούντιο. Μετακόμισα στην Κυψέλη της Αθήνας τον Οκτώβριο, οπότε συντονιστήκαμε.”
Ποιος είναι ο Council Popstar;
“Ξεκίνησα να γράφω στίχους όταν ήμουν στα είκοσί μου, και όχι τέτοιους στίχους ακριβώς. Έγραφα ένα είδος σλόγκαν. Τότε τραγουδούσα μόνο ρίμες στα squat party στο Λονδίνο. Θα θεωρούσα πραγματικά τη μουσική μια μορφή πολιτικού ακτιβισμού μόνο αν λειτουργούσε ως κάποιο είδος καταλύτη για να κατευθύνει τη δράση των ανθρώπων που την ακούν. Το να κάθεσαι χεράκι-χεράκι και να τραγουδάς δεν αλλάζει τίποτα – οι χίπις το απέδειξαν αυτό.”
On stage,κατά τη διάρκεια του σετ του,την περασμένη Παρασκευή, υπήρχε ένα πανό που έγραφε Viva Exarcheia. Ένα σχόλιο περί ελευθερίας λόγου στη μουσική βιομηχανία ήταν απαραίτητο.
“Δεν θεωρώ ότι ανήκω “στη μουσική βιομηχανία”, καθώς λειτουργώ 100% DIY αυτή τη στιγμή. Βλέπετε, όμως, τις μπάντες να μειώνουν τους τόνους μόλις υπογραφούν. Υποθέτω ότι εξαρτάται από το είδος του συμβολαίου που υπογράφει ο καθένας, και πόσο του επιτρέπεται να έχει τον πλήρη δημιουργικό έλεγχο. Η αυτολογοκρισία είναι η χειρότερη μορφή λογοκρισίας. Υποθέτω ότι η βιομηχανία της μουσικής στηρίζει την ελευθερία της έκφρασης, ως εκεί που δεν επηρεάζει αρνητικά τις πωλήσεις κλπ”.
Για κλείσιμο, μάθαμε ότι η κατάσταση στην Αγγλία είναι “βλοσυρή ” και δεν κρατήθηκαμε, κάναμε και μια bonus question:
-Do you know the “You haven not been to Samos!” line?
-No, I had to google it. That kind of shit never surprises me…
Βρες τον Council Popstar στο bandcamp και στα social. Εμείς χαρήκαμε πολύ που τον γνωρίσαμε.
Original interview
How long have you been writing lyrics?Can music be a form of political activism?
>I started writing lines when I was in my early twenties, not lyrics as such. Kind of slogans. Back then I only did spoken word at squat parties in London. I would only really consider music a form of political activism if it acted as some kind of catalyst to direct action in the people listening. Sitting around holding hands and singing songs doesn’t change anything- the hippies proved that.
How do censorship and freedom of expression intersect in the music industry, particularly when it comes to politically charged content?
>I don’t really consider myself ‘in the music industry’ as I am 100% DIY at the moment. You do see bands tone it down once they get signed though. I suppose it depends on what kind of contract you sign and how much if it allows you total creative control. Self-censorship is the worst form of censorship. I presume they are only into freedom of expression as much as it doesn’t negatively impact sales etc
Why did you choose Athens for your live show and how did you like the Athens audience?
>Ah, me and the SHAME boys go back a bit! I supported them at their first show at my friends pub ‘The Queens Head’ and we did the ‘Tasteless’ music video in my old studio. I moved to Kypseli, Athens in October so the (pop)stars aligned. The audience seemed up for it and attentive, down at the front at least anyway.
How are things up in UK politically and socially?
>Grim.
What’s your source of inspiration?
>Suicide, Fat White Family, Bill Hicks, Arthur Scargill and the French anarchists.
Bonus question
Do you know the “You haven not been to Samos!” line?
No, I had to google it. That kind of shit never surprises me…
