Η ζέστη και η ηλιοθεραπεία στο Release είναι πλέον, για πολλούς από μας, η συνήθεια που έγινε λατρεία. Από νωρίς το απόγευμα, πολύχρωμος κόσμος κατέφθανε στην Πλατεία Νερού για την πρώτη μέρα σύμπραξης Release– Nostos, που μας χάρισε ίσως το καλύτερο live του καλοκαιριού: αυτό της Rosalia, φυσικά.
Η Πλατεία Νερού από το ξέφωτο στο Νιάρχος απέχει περίπου 20λεπτά (με τα πόδια). Διασχίζεις τη γέφυρα πάνω από την Ποσειδώνος, σκας στο δεντρόφυτο ΚΠΙΣΝ και συνεχίζεις για τον χώρο που πολλοί απήλαυσαν ως τώρα στο Nostos Festival. Εμφανώς ανανεωμένος, ο χώρος θυμίζει ένα μικρό Terra Vibe, και το καταπράσινο γρασίδι σου φτιάχνει αμέσως τη διάθεση. Ναι, η απόσταση των stages είναι μακρινή, και ακούσαμε αρκετή δυσαρέσκεια χθες. Παρόλ’αυτά, ας σημειώσουμε, ότι φεστιβάλ όπως το Primavera, λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, με παράλληλες συναυλίες σε διαφορετικά stages, όπου πρέπει να διαλέξεις ποιους θα δεις και θα ακούσεις, μιας και δεν τα προλαβαίνεις όλα. Καινούρια δεδομένα για το ελληνικό κοινό, που ίσως χρειαστούν χρόνο για να εδραιωθούν, και, σίγουρα, το εγχείρημα έχει περιθώρια βελτίωσης, για να είναι ευχαριστημένοι οι θεατές. Έχουμε ακόμα δυο συναυλιακές ημέρες να τα συζητάμε, οπότε ίδωμεν.
Τι είδαμε, τι χάσαμε
Για να μπείτε στο φεστιβάλ, χρειάζεται να πάρετε τα εισιτήριά σας -αν δεν τα έχετε ήδη- από την είσοδο της Πλατείας Νερού. Μην πάτε κατευθείαν στο Νιάρχος!
Έτσι, λοιπόν κι εμείς, κάναμε αρχή με την Kande και R&B vibes που αναμιγνύει περίτεχνα με ολίγη από soulful των 90s. Ταίριαξε αρκετά στην ώρα και τη θέση του ήλιου, ενώ θα ευχόμασταν δίπλα μας να σκάει το κύμα και να πίνουμε και ένα κοκτέιλ, ιδανικά κάτω από ομπρέλα. Γενικά η 3η μέρα του Release, μας γύρισε πίσω στα 90s και τα 00s, με γλυκύτητα και τρυφερότητα σχεδόν παιδική. Φταίει και το κοινό – very very young!
Κατευθυνθήκαμε στο ξέφωτο για να δούμε Sidarta, κι εκεί το σκηνικό ήταν τελείως διαφορετικό. Πολύ περισσότερος κόσμος, που πραγματικά ήταν σαν στολίδια σε όλον τον χώρο, χόρευε και τραγουδούσε με τα χέρια ψηλά «Ψέμα, ό, τι μου ‘πες ήταν ψέμα». Με autotune στη φωνή (sic) και πολύ ανεβασμένη διάθεση, έκανε το σόου του ως γνήσιος new comer. Ράπερ -ή τράπερ;- όνομα από το ομώνυμο του Hesse, γνώσεις ηχοληψίας, μεγάλη απήχηση. Πλέον, δεν είσαι ένα πράγμα, αφοσιώνεσαι σε πολλά για να ξεχωρίσεις και να προχωρήσεις σε κάθε επίπεδο. New age, ας αγκαλιάσουμε το καινούριο να δούμε αν θα ανθίσει.
Παραμείναμε στο ξέφωτο για IAMDDB που ξεκίνησε με ένα δυνατό dj set και φτάσαμε ως το Calm Down από Rema, για να το ξανακούσουμε στην Πλατεία Νερού, αυτή τη φορά από Ayra Starr που μας άρεσε περισσότερο με τα afro beats και την προφορά που θύμιζε αρκετά Little Simz. Για συνέχεια, είδαμε το σόου της Tinashe, η οποία μας κούρασε και μας έριξε αρκετά. Ήταν όμοια με την Beyonce, χωρίς όμως να είναι η Queen B! Ενδυματολογικές επιλογές, χορευτική κινησιολογία, ως και η κόμμωση ήταν ίδια, οπότε δεν είχε κάτι φρέσκο για να ξεχωρίσει.
Η Rosalia ήταν σκέτη έκπληξη! Ξέραμε ότι έχει συγκλονιστική απήχηση, ξέραμε ότι κάνει βόλτα στα μεγάλα φεστιβάλ (Primavera, Coachella). Αυτό που δεν ξέραμε, και δεν περιμέναμε κιόλας, είναι το πόσο το αξίζει. Παρόλο που μουσικά δεν προσφέρει κάτι καινούριο, το attitude που έχει, η αμεσότητα με το κοινό, η αυθεντικότητά της, καθήλωσε το κοινό της χθεσινής ημέρας. (διάβασε το αναλυτικό review εδώ). Τραγούδησε το Hero του Inglesias στα ισπανικά και το Blinding Lights από The Weeknd, κατέβηκε στο κοινό και έδωσε το μικρόφωνο στους fans της, κι ένα gimbal την ακολούθησε σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισής της για να αλλάξει εντελώς τον τρόπο που γίνονται οι συναυλίες.
Η χθεσινή ημέρα ήταν βγαλμένη από τα 00’s, στυλιστικά και μουσικά, και κάπως αναβιώσαμε μια εποχή περισσότερο ανέμελη. Αυτή τη φορά το γκλαμ της δεν κάλυπτε κοινωνικές παθογένειες αλλά αναδείκνυε τη διαφορετικότητα, τη φρεσκάδα, την συνειδητή ξεγνοιασιά.
Κείμενο: Ζωή Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
(φωτογραφία εξωφύλλου από Release Athens)
Tinashe
