της Ζωής Νικολαόυ
Το 2016,μια βραδιά Ιουνίου που θα μείνει στην ιστορία των συναυλιών,παρακολουθήσαμε τους Sigur Ros στο πρώτο Release Festival. Η χθεσινή τους συναυλία στο Ηρώδειο ήταν κάτι το διαφορετικό και μια ακόμα απόδειξη ότι υπάρχει ομορφιά κρυμμένη στους πιο απόκοσμους ήχους,στις πιο παράξενες κραυγές. Ας την ανακαλύψουμε.
Το Ηρώδειο ενδείκνυται για τέτοιες μουσικές μυσταγωγίες σαν αυτή των Sigur Ros. Οι πέτρες που κουβαλούν μνήμες, η Ακροπόλη από πάνω κι η ακουστική του χώρου,σε προδιαθέτουν και ταιριάζουν απόλυτα σε μουσικά ταξίδια που σε κρατούν υπνωτισμένο, χωρίς επίμονο οπτικό υλικό, χωρίς επιτηδευμένα σκηνικά. Στη χθεσινή τους performance, τους συνόδευε η London Contemporary Orchestra με τον υπέροχο Robert Ames στη διεύθυνση, και το αποτέλεσμα ήταν μαγικό.
Παρόλο που κράτησαν το live σε ηπιότητα, και μας έλειψαν οι εντονότερες δυναμικές και κάποιο πιο ανεβαστικό ξέσπασμα, το χαϊδολόγημα στα όργανα και η post πορεία των τραγουδιών δημιούργησε μια ατμόσφαιρα σαν φάρμακο στην ψυχή. Μια καθαρτήρια δίωρη συναυλία,στην οποία ο Jonsi και τα Vonlenska φωνητικά του, το δοξάρι στην κιθάρα του, το μπάσο του Goggi ,η επιστροφή του πολυοργανιστα Kjarri και η εξαιρετική ορχήστρα που ακολουθούσε το ήρεμο ποτάμι του ισλανδικού trio, ήταν ο,τι χρειαζόμασταν για να αφεθούμε πλήρως στην εμπειρία.
Όπως και το ATTA, έτσι και η χθεσινή συναυλία ήταν πιο διακριτική απ’όσο μπορούσαμε να φανταστούμε, με το stage να είναι γεμάτο μουσικούς. Τσέλο, βιολιά, δύο μπάσα, kettle drums κι ένα μπονγκ για να χρησιμοποιηθούν ελάχιστα, ένα η δύο μεταλλόφωνα, κρουστά,ένα μεγάλο πιάνο. Δεν υπήρχαν περίτεχνες εξάρσεις ούτε κάποιο επιτηδευμένο σόλο. Δύο σετ όπου ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο,με κομμάτια από το καινούριο LP τους και, φυσικά, παλαιότερα αγαπημένα. Δεκαεννιά διαμάντια,που ξεκίνησαν με το Blóðberg, συνέχισαν στο χρωματιστό Von, ακούμπησαν απαλά στα Starálfur και Varðeldur για να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα. Επέστρεψαν με Untitled #3 – Samskeyti, Untitled #5 – Álafoss και το – πιο εύθυμο – Hopipolla.
Κάπου υπάρχουν ξωτικά και νεράιδες, σαν αυτά στα παιδικά όνειρα, και, χθες, ακούσαμε κάτι από τις φωνές και τις μελωδίες τους. Κάθε συναυλία των Sigur Ros είναι μια μοναδική εμπειρία και αποδεικνύει ότι η τέχνη της μουσικής δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω από την ίδια για να σε μαγέψει και να σε αφήσει άφωνο.
