Ξεκινάει ένα μεγάλο συναυλιακό καλοκαίρι, έπειτα από 2 καλοκαίρια φεστιβαλικής απραξίας, και ενώ ήδη έχει γίνει η αρχή με κάποια live στους κλειστούς χώρους της Αθήνας, ξεκινήσαμε σιγά σιγά και τα open air.
Φτάσαμε λοιπόν, στην Τεχνόπολη το Σάββατο για να δούμε τον Nick Mason με τους Saucerful of Secrets.
Η μπάντα αυτή δημιουργήθηκε από τον Nick Mason (ιδρυτικό μέλος των Pink Floyd) το 2018, με σκοπό να αναδείξει την πρώιμη περίοδο των Pink Floyd, αυτή πριν το 1972 και το Dark Side of the Moon, όπου κυριαρχεί η ψυχεδέλεια και στο μεγαλύτερο μέρος της, πρωταγωνιστής ήταν ο Syd Barrett. Μαζί του στη μπάντα είναι ο Guy Pratt στο μπάσο και τα φωνητικά (μπασίστας των Pink Floyd μετά την αποχώρηση του Waters), ο Garry Kemp σε κιθάρα και φωνητικά, ο Lee Harris στην κιθάρα και ο Dom Beken στα πλήκτρα.
Ήδη από τις 19:00 (οι πόρτες άνοιγαν στις 19:30) είχε σχηματιστεί η ουρά του κόσμου που περίμενε για να μπει στο χώρο. Κόσμος που με ανυπομονησία περίμενε να δει και να ακούσει το ιδρυτικό μέλος και ήρεμη δύναμη πίσω από τα τύμπανα των Pink Floyd.
Μπαίνοντας στον χώρο, διαπιστώσαμε πως στο μεγαλύτερο μέρος της πλατείας υπάρχουν καθίσματα, πράγμα για το οποίο μας είχε ενημερώσει η διοργανώτρια εταιρεία, ωστόσο οι συνειρμοί σχετικά με όλους τους περιορισμούς που ίσχυαν το προηγούμενο διάστημα στις συναυλίες λόγω του covid, ήταν αναπόφευκτοι. Καθίσαμε λοιπόν, περιμένοντας το ξεκίνημα της συναυλίες που άρχισε στις 20:30, βάσει προγράμματος.
Πρώτος στη σκηνή εμφανίζεται ο Guy Pratt με μια δυνατή μπασογραμμή, την εισαγωγή του “One of These Days” από το άλμπουμ “Meddle”. Στη συνέχεια “Arnold Layne”, από τα πρώτα singles των Pink Floyd για να μας βάλουν στο κλίμα για το τι θα ακολουθήσει.
Ο Mason παίρνει το μικρόφωνο ανάμεσα στα κομμάτια, για να μας ευχαριστήσει, να μας συστήσει τη μπάντα, ενώ μας λέει διάφορες ιστορίες πίσω από τα κομμάτια.
Η τριπλέτα “If” – “Atom Heart Mother” “If (reprise)” νομίζω έφερε την πρώτη καλή δόση ανατριχίλας και συγκίνησης, αφού πρόκεται για κομμάτια που έταιροι Waters και Gilmour δεν τα συμπεριλαμβάνουν στα σετ τους.
Ωστόσο αυτή τη συγκίνηση τη μετριάζει ο ήχος, ο οποίος βγάζει ένα “μπούκωμα” δημιουργώντας μια περίεργη αίσθηση, ιδιαίτερα στις δυνατές μπασογραμμές ή στη μπότα που κάλυπταν τα υπόλοιπα, ενώ και τα πλήκτρα μου φάνηκαν αρχετά χαμηλά, δημιουργώντας ενίοτε ένα “κενό” στον ήχο.
Η μπάντα συνολικά είχε καλή απόδοση, και να είναι κάπως καλύτερη στα πιο…”pop” κομμάτια του Barrett, ενώ στα πιο ψυχεδελικά, η ζυγαριά έγερνε λίγο περισσότερο στο ροκ από ότι στην ψυχεδέλεια.
Μία από τις αγαπημένες μου στιγμές ήταν το “Remember a Day” του εκλίποντα Richard Wright. Ειδική αφιέρωση έκανε ο Guy Pratt πριν το κομμάτι. Σε όλο το κομμάτι όμως, κάπου έψαχνα να βρω τον Wright, στα πλήκτρα του Beken, πράγμα που δυστυχώς δεν έγινε ούτε στο ελάχιστο.
Το αποκορύφωμα της βραδιάς, δε μπορούσε να είναι άλλο από το “Echoes” που από την πρώτη νότα κιόλας πήρε το χειροκρότημα του κοινού. Παίχτηκε στην ολότητά του σε μια εκτέλεση σχεδόν 25 λεπτών. Έτσι και έκλεισε και το δεύτερο μέρος του σετ των Saucerful of Secrets για να έρθει το encore με “See Emily Play”, “A Saucerful of Secrets” και “Bike”.
Στο encore ο κόσμος πλέον όρθιος, μπροστά στη σκηνή, να τραγουδάει κάθε στίχο, ειδικά στο “See Emily Play”. Το κοινό καθόλη τη διάρκεια του live ήταν αρκετά εκδηλωτικό προσπαθώντας να αρπάξει κάθε στιγμή. Δεν συμβαίνει και κάθε μέρα, να έχεις μπροστά σου έναν άνθρωπο που έχει συνεισφέρει τόσα πολλά στη μουσική.
Φεύγοντας από την Τεχνόπολη, σκέφτομαι για αυτή την ιδιαίτερη και συγκινητική βραδιά που ζήσαμε. Μπορεί ο Waters να έχει ανεβάσει τόσο ψηλά τον πήχη σε επίπεδα παραγωγής, όμως το Σάββατο, το υλικό που ακούσαμε, είναι υλικό πολύ σπάνιο να το ακούσεις live, αφού έχουν σχεδόν αποκηρυχθεί από Waters και Gilmour, ακόμα και από τους ίδιους Pink Floyd όταν ήταν ενεργοί. Ενώ δεν παίζονται ούτε από τις tribute bands, οι οποίες αναλώνονται και αυτές στην μετά-Dark Side of the Moon περίοδο.
Το να ακούς ζωντανά αυτό το υλικό λοιπόν, και ειδικά από τη μπάντα του Nick Mason, κάνει τη βραδιά ξεχωριστή.
Κείμενο : Μιχάλης Κανάκης
Φωτογραφίες : Αφροδίτη Ζαγγανά
