Την Παρασκευή,στο Gagarin 205 εμφανίζονται οι PanPan και το Παιδί Τραύμα, ένα double bill που μπορεί να χαρακτηριστεί και ως “ξεχωριστό”. Και αυτό, γιατί, αφ’ενός έχουμε δύο καλλιτέχνες που έχουν πρόσφατες επιτυχίες στο ενεργητικό τους, αλλά και γιατί μιλάμε για δύο acts που αξίζουν την προσοχή μας.
Απ΄την μία πλευρά θα ακούσουμε τον Pan Pan, κατά κόσμον Παναγιώτη Πανταζή, έναν από τους λίγους πραγματικά αναγεννησιακούς ανθρώπους στην ελληνική σκηνή. Έναν πολυπράγμωνα άνθρωπο, που έχει σχεδιάσει κάποια από τα πιο όμορφα και ευαίσθητα ελληνικά comics, έναν ταλαντούχο εικονογράφο, που ταυτόχρονα μπορεί να εικονογραφίσει την αθηναϊκή καθημερινότητα με στίχους, beats και μουσικές. Επίσης πρόκειται για έναν τύπο που έχει εδώ και χρόνια τους ίδιους συνεργάτες -πράγμα πολύ δύσκολο- και που μπορεί να παλατζάρει ανάμεσα στα δύο alter ego του (την πιο ηλεκτροπόπ προσωπική του καριέρα ως Pan Pan, αλλά και τους Echo Tides που στρέφονται πιο πολύ προς τον ευρύτερο χώρο του post punk) χωρίς το ένα να ανταγωνίζεται ή να παρεμβαίνει στο άλλο.
Από την άλλη, το Παιδί Τραύμα, μας έδειξε τι μπορεί να κάνει ζωντανά το καλοκαίρι στο Release Athens Festival, ως σαπόρτ στη συναυλία του Παύλου Παυλίδη και του Γιάννη Αγγελάκα. Αυτό σημαίνει κάτι, και σημειολογικά, μιας και οι πιο εμφανείς αναφορές του βρίσκονται στα Ξυλινα Σπαθιά , εκεί κάπου ανάμεσα στην Ξεσαλονίκη και στο Μια Ματιά σαν Την Βροχή. Και αυτές οι nineties αναφορές (ή εμμονές), ειδωμένες μέσα από το μάτι ένός millenial, φαίνεται πως δουλεύουν πολύ καλά επί σκηνής.
Κι ίσως, να είναι αυτές οι αναφορές στο μουσικό παρελθόν και στο παρόν που ενώνουν τον Pan Pan με το Παιδί Τραύμα. Γιατί, εν τέλει, όλοι όσοι είμαστε στο μεταίχμιο κάπου ανάμεσα στα πρώτα -άντα και στα πρώτα -ήντα, ξεβιδωθήκαμε κάποτε στον χωρό ακούγωντας Pulp, Depeche Mode, Ξυλινα Σπαθιά, Στέρεο Νόβα και Κόρε Ύδρο, σε κάποια υπόγα στο κέντρο της πόλης.
(φωτογραφία εξωφύλλου από την επίσημη σελίδα στο Facebook – Παιδί Τραύμα , pic G. Spanos)
