Η ανακοίνωση της συναυλίας των L.A. Witch στο Temple έκανε «γκελ» από την πρώτη στιγμή σε αρκετό κόσμο, κυρίως σε αυτούς που ασχολούνται με το rock n roll, το αγνό, το ορθόδοξο.
Η Primitive Music για άλλη μια φορά θα μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε μια φρέσκια μπάντα, που κρατάει ζωντανό το πνεύμα του rock n roll, και η οποία είναι πολύ πιθανό να μας απασχολεί περισσότερο στο μέλλον.
Το line up της συναυλίας έδεσε με τους Prince of Lillies και τους The Jet Black για να δημιουργηθεί μια εκρηκτική ατμόσφαιρα από νωρίς.
Έτσι και έγινε! Οι Jet Black ανέβηκαν στη σκηνή περίπου στις 21.30 και μας παρουσίασαν κομμάτια τόσο από τον πρώτο τους δίσκο “Transcendence”, όσο και από τον επερχόμενο που θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι. Rock n roll, grunge και indie στοιχεία, εκτελέστηκαν με νεύρο και τσαγανό.
Σειρά πήραν οι Prince of Lillies στη σκηνή του Temple, ενώ ο κόσμος σιγά σιγά άρχισε να πυκνώνει στο χώρο. Γνώριμη μπάντα, κυρίως για τη σκηνή του Los Angeles, γνώριμη και για τις L.A. Witch, αφού στην ουσία πρόκειται για τον πυρήνα των Barb Wire Dolls. Έμπειροι, δεμένοι, με πολύ στιβαρό παίξιμο. Κατά τη διάρκεια του set τους τα decibel ανέβηκαν ακόμα περισσότερο. Έχουν γράψει χιλιόμετρα άλλωστε, περιοδεύοντας ακόμα και με τους Motorhead! Ως Prince of Lillies και με έδρα το Ηράκλειο πλέον, ο ήχος τους κινείται στο grunge του Seattle. Εμφανείς οι επιρροές από Soundgarden, Nirvana, Husker Du. Δεν είναι τυχαίο πως τους «τσίμπησε» ο Steve Albini, και η ηχογράφηση του ντεμπούτο άλμπουμ τους Vent, έγινε σε δικιά του παραγωγή στο studio του.
Και φτάσαμε στο κυρίως πιάτο της βραδιάς. Οι Αμερικανίδες L.A. Witch, αφού έφτασαν από το Los Angeles και έκαναν την απαραίτητη τουριστική βόλτα στα αξιοθέατα της Αθήνας, ανέβηκαν στη σκηνή του Temple. Ο κόσμος είχε σχεδόν γεμίσει το χώρο και ειδικά μπροστά ήταν πολύ πυκνός και ζωηρός! Το ξεκίνημα ήταν ιδανικό και συμβολικό με το Fire Starter, και εκεί που τα γκάζια είχαν πέσει στο διάλειμμα ανάμεσα στις δύο μπάντες, ξαφνικά ανεβάσαμε ρυθμό. Συνέχεια με το Kill My Baby Tonight, για να γίνει κάτι σαν εισαγωγή με τα πρώτα κομμάτια των δύο άλμπουμ τους. Ο ήχος τους πότε πιο βρώμικος, πότε πιο καθαρός, όμως πάντα είχε όλη αυτή τη δυναμική και την ένταση που θέλει το rock n roll.
Το κοινό ξεσηκωνόταν όλο και περισσότερο, χόρευε και το κλίμα εξελισσόταν σε πάρτυ. “Choose to lose and free yourself” μας τραγουδάει η Sade, ίσως στο καλύτερό τους κομμάτι ενώ το “Sexorexia”, νομίζω, είχε τη μεγαλύτερη ανταπόκριση του κοινού. Αργότερα ακούσαμε και το πιο psych-garage “Baby in Blue Jeans”. Αν οι L.A Witch υπήρχαν κάποιες δεκαετίες νωρίτερα, εύκολα νομίζω, θα κέρδιζαν θέση στα support των Gun Club και τον Cramps, θα είχαν θέση στο CBGB, πλάι στους Ramones και τους Dead Boys.
Όσο απολαμβάναμε εμείς την εμφάνισή τους, άλλο τόσο φαίνεται να το ευχαριστιούνταν και εκείνες, αφού η χαρά στα πρόσωπά τους ήταν εμφανής στα κενά ανάμεσα στα τραγούδια. Προς το τέλος του set, έπαιξαν και κομμάτια από το επερχόμενο album τους, το οποίο θα ηχογραφήσουν στο τέλος της ευρωπαϊκής τους περιοδείας. Στα νέα κομμάτια, υπήρχε περισσότερη ένταση και βρωμιά από αυτά στις μέχρι τώρα δουλειές τους.
Φτάνοντας στο τέλος της βραδιάς, σκέφτηκα πως είμαι τυχερός που έζησα αυτό το live. Πιθανόν να το έχω ξαναπεί μέσα από το puzzlemag: πολύ ωραίες οι μεγάλες και φανταχτερές σκηνές, αλλά η αλήθεια είναι πως το rock n roll ζει και αναπνέει σε βραδιές σαν αυτή. Μπάντες αυθεντικές, σαν τις L.A Witch είναι που κρατάνε το νόημα του rock n roll και του diy ζωντανό. Αξιοποιούν την κληρονομιά από την αμερικάνικη σκηνή που γεννήθηκε στο CBGB, στο Los Angeles, στο Seattle, στο Portland. Βάζουν το δικό τους λιθαράκι και προχωράνε.
Κείμενο: Μιχάλης Κανάκης
Φωτογραφίες : Ιωάννα Κίτρου
