της Ζωής Νικολάου
Και διαλέγουμε αυτόν τον τίτλο γιατί όπως είπαν και οι headliners, «εμείς που τυχαία δεν βρεθήκαμε να πνιγόμαστε μεσοπέλαγα», μαζευτήκαμε χθες στο Τεχνόπολις να ακούσουμε μουσική, να τραγουδήσουμε, να νιώσουμε άνθρωποι μέσα στον ζόφο που μας κυκλώνει απειλητικά.
Το μεγαλεπήβολο εγχείρημα της σύμπραξης Nightstalker – Fundracar πέτυχε! Πέτυχε γιατί οι τύποι αυτοί αγαπιούνται και «τη βρίσκουν» να παίζουν μουσική και να τη μοιράζονται χωρίς ταμπέλες και μικροαστικά στερεότυπα. Πόσοι ρεγκάδες φορούσαν χθες μπλουζάκι Nightstalker και πόσοι μεταλλάδες τραγούδησαν τo Νόμιμη φούντα; Πολλοί. Έτσι είναι η μουσική, μας ενώνει.
Πώς να νιώθεις άραγε, όταν μετά από 35 χρόνια, δύο εμφράγματα, αναρίθμητα live, και τόση τρέλα, η φωνή σου δεν ακούγεται όπως παλιά; Ο Argy μοιάζει να εξακολουθεί ακάθεκτος, πάντως, χωρίς κανένα κόμπλεξ, χωρίς κανένα κόλλημα, να μας αποκαλεί «παιδάκια», και να κρατάει το μεράκι του αστείρευτο. Αυτό είναι που θέλουμε κι εμείς στις συναυλίες, γι αυτό χθες το blended κοινό το καταχάρηκε. Συνεχόμενα moshpits, πιτσιρικάδες ημίγυμνοι, χαμογελαστοί παλαίουρες και αγκαλιές ήταν οι αντιδράσεις του κόσμου σε ένα live που δεν ήταν κι από τα καλύτερα των Nightstalker.
Τα θέματα στον ήχο ξεκίνησαν από το πρώτο κομμάτι – Trigger Happy – όπου τα τύμπανα ήταν κλειστά. Συνέχισαν στο God is Dead και το Forever Stoned, με το distortion της κιθάρας να σπάει τύμπανα. Ο ήχος έφτιαξε κάπου στο μέσο της συναυλίας -στο Never Know- και συνέχισε έτσι ως το τέλος. Use, Dead Rock Commandos, Zombie hour και τέσσερα tracks από το καινούριο τους album “Great Hallucinations” συνέθεσαν το setlist της βραδιάς, το οποίο έκανε μια μικρή κοιλιά στο Sweet Knife.
Να πούμε, επιτέλους, εδώ, ότι σε τέτοιες μπάντες με μουσική ιστορία εφάμιλλη των Nightstalker, η ανταπόκριση του κοινού και η απόλαυσή του, λιγότερο στηρίζονται σε τεχνικά ζητήματα και πολύ περισσότερο στις στιγμές που ο καθένας έχει συνδέσει με τα τραγούδια, στην απελευθέρωση που νιώθεις σε μια συναυλία αγαπημένων σου μουσικών και στο ήθος της μπάντας που έχεις πληρώσει για να δεις. Κι αυτά, χθες, εκπληρώθηκαν, και με το παραπάνω, γι αυτό το κοινό ήταν ένθερμο και ενθουσιώδες, πράγμα που στους καιρούς που ζούμε δεν είναι και εντελώς αναμενόμενο.
Οι Fundracar ξεκίνησαν το 2008 από τα δυτικά της πόλης και με το ρέγκε, που ή έχει πιστούς φίλους ή ορκισμένους εχθρούς, έχουν καταφέρει μέσα σε 15 χρόνια να κερδίζουν τις καρδιές των εφήβων και να μην κολλούν στις λεπτομέρειες. Χθες, ανέβασαν γκάζια, ταίριαξαν την performance τους με τους Nightstalker και έπαιξαν αγαπημένα τραγούδια σαν να έπαιζαν για την παρέα τους. Αυτό είναι και το χαρακτηριστικό που τους κάνει τόσο αγαπητούς. Γκόμενες φανκυ, Obi- Wan Kenobi, Το λέσι, και Είμαστε ακατάλληλοι, «αφιερωμένο σε όλα τα ναυάγια της ζωής, ένα από αυτά είμαστε κι εμείς». Το καινούριο Ήρθε η ώρα (say your prayer) με Nightastalker και τον Argy στο stage, ήταν ωραία στιγμή, και το Νόμιμη Φούντα, ό,τι ποιο κατάλληλο για φινάλε.
Το live άνοιξαν οι Bad Habits που αναμένουμε να δούμε και στα μεγάλα φεστιβάλ κάποια στιγμή, σύντομα, μιας και -αδιαμφισβήτητα- τα front-κορίτσια είναι πολύ δυναμικά και το αξίζουν. Δεν δείλιασαν στιγμή, παρόλο που ο κόσμος ήταν ακόμα λίγος και ο ήλιος δεν είχε πέσει. Good job!
Ωραίο βράδυ, οργανωμένο από την αγαπημένη GoodHeart Productions, στην αρχή αυτού του παράξενου καλοκαιριού, που όλο μας τάζει κι εμείς περιμένουμε, σαν παιδιά, το χωνάκι παγωτό.
