ΘΕΑΤΡΟ ΦΟΥΡΝΟΣ
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ 2024-2025
Δαγκώνει;
Για 2η χρονιά
Από 4 Οκτωβρίου
Παρασκευή στις 21:00
Μία παράσταση για ενήλικες με θέμα τα ζώα
Ζώα συντροφιάς ή άγρια, ελεύθερα ή εμπορεύσιμα, στην δική μας «αφήγηση» μοιράζονται ενεργά τον κόσμο μαζί μας.
Στην παράσταση ξεδιπλώνονται πολλές ιστορίες θραυσματικά. Άλλες όμορφες, άλλες ενοχλητικές, ίσως πολιτικά μη ορθές, πολλές φορές αστείες, στοχαστικές, ασυνήθιστες.
Ζώα και άνθρωποι δρουν και απουσιάζουν, αλληλεπιδρούν και εναλλάσσονται στο αστικό μας τοπίο. Λουριά που δεν βλέπουμε τί έχουν δεμένο στην άλλη τους άκρη, κλουβιά που αιχμαλωτίζουν, ρυθμικές τελετουργίες, μνήμες μιας άλλης ζωής, και ίχνη ζώων παντού…
Σκοπός μας δεν είναι να «τακτοποιήσουμε τα πράγματα».
Δαγκώνει; Ποιος;
Σύλληψη/Σκηνοθεσία: Όλγα Ποζέλη
Κείμενα: Μαρία Γουλή & κείμενα που προέκυψαν από την τεχνική του devised theatre
Σκηνικός χώρος: Κωστής Δάβαρης
Εικονικό περιβάλλον: Μάνθος Σαντοριναίος – Fournos Lab
Φωτισμοί: Αποστόλης Τσατσάκος
Κίνηση: Κατερίνα Σκιαδά
Διδασκαλία κρουστών: Γιώργος Κασαβέτης
Βοηθός σκηνοθέτη: Kamila Jumadilova
Βοηθός παραγωγής: Μάιρα Ξύδη
Παίζουν: Γιώργος Ντούσης
Όλγα Ποζέλη
Χάρης Ηλιάδης
Η «Περσεφόνη» του Ρίτσου για 2η χρονιά
Από 19 Οκτωβρίου έως 24 Νοεμβρίου
Σάββατο και Κυριακή
Η «Περσεφόνη» είναι ένα ακόμα κείμενο του Γιάννη Ρίτσου από την Τέταρτη Διάσταση -κορυφαίο έργο του ποιητή από 17 δραματικούς μονολόγους σμιλεμένους πάνω σε αυθεντικό τραγικό υλικό- που παρουσιάζουν οι Όψεις και η Άσπα Τομπούλη μετά από την «Ισμήνη» (2010 και 2012).
Είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα έργα του Ρίτσου, καθώς το θέμα -η αρπαγή της ηρωίδας από τον Πλούτωνα και η κάθοδός της στον Άδη- δίνει την ευκαιρία στον ποιητή να ανατρέψει τον μύθο και να γράψει ένα τολμηρό κείμενο για την απελευθέρωση του ανθρώπου μέσα από την εκπλήρωση της ερωτικής επιθυμίας.
Ο Ρίτσος ακολουθεί την εκδοχή του μύθου όπως εμφανίζεται στο ομώνυμο έργο του Andre Gide, που θέλει την Περσεφόνη να κατεβαίνει στον Άδη με τη θέλησή της και όχι να αρπάζεται βίαια από τον Πλούτωνα. Πάνω σε αυτόν τον θεματικό καμβά, ο Ρίτσος συνθέτει ένα σύγχρονο, αισθησιακό, βαθιά προσωπικό και εξαιρετικά γοητευτικό κείμενο, ένα έργο διαχρονικά επίκαιρο, τολμηρό, τελικά ένα έργο συγκλονιστικό.
Σκηνοθεσία, δραματουργική επεξεργασία: Άσπα Τομπούλη
Σκηνικά-κοστούμια: Χαρά Κονταξάκη
Μουσικές συνθέσεις, Visuals: Διονύσης Σιδηροκαστρίτης
Σχεδιασμός κίνησης: Άσπα Τομπούλη
Σχεδιασμός φωτισμών: Αποστόλης Τσατσάκος
Βοηθός σκηνοθέτη Ματίνα Δημητροπούλου
Ηθοποιοί:
Άντρια Ράπτη (Περσεφόνη-ταξιδιώτισσα)
Μιράντα Ζησιμοπούλου (νεαρή Περσεφόνη)
Βοηθός σκηνογράφου Βασίλειος Γαλουτζής
Φωτογραφίες Υπατία Κορνάρου
Γραφιστικά Αριάδνη Μιχαηλάρη
Teaser: Ηλίας Μιχαηλάκης
Επικοινωνία Δέσποινα Ερρίκου
Παραγωγή Θεατρική Εταιρεία Όψεις (ΑΜΚΕ)
«Τα Λόγια της Πλώρης μου»
Από τη Δευτέρα 21 Οκτωβρίου έως την Τρίτη 26 Νοεμβρίου
Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Τα Λόγια της Πλώρης μου, ένας θεατρικός μονόλογος βασισμένος στα Λόγια της πλώρης του Ανδρέα Καρκαβίτσα, θα παρουσιαστεί στο θέατρο Φούρνος από τη Δευτέρα 21 Οκτωβρίου, με ερμηνευτή τον Σαμψών Φύτρο σε σκηνοθεσία του Γιάννη Βαρβαρέσου.
Το λογοτεχνικό κείμενο του Ανδρέα Καρκαβίτσα δημοσιεύτηκε το 1899 και αποτελεί μια συλλογή διηγημάτων, που αναφέρονται στη ζωή των ναυτικών.
Ωστόσο, μέσα από την εμβάθυνση και την έρευνα η διασκευή του εμπλουτίστηκε με μνήμες των δημιουργών του, με αναζητήσεις και ερωτήματα που απασχολούν τον άνθρωπο προσωπικά και οικουμενικά.
«Άγνωστος και αδοξολόγητος μένει ο ναύτης που μας έκαμε το μεγάλο καλό. Άγνωστος και αδοξολόγητος, όπως γίνεται με τους φτωχούς αγίους.»
Συγγραφέας: Ανδρέας Καρκαβίτσας
Δραματουργική επεξεργασία: Σαμψών Φύτρος, Γιάννης Βαρβαρέσος
Σκηνοθεσία: Γιάννης Βαρβαρέσος
Σκηνογραφία/Ενδυματολογία/
Μουσική: Νίκος Τσέκος
Σχεδιασμός Φωτισμών: Γεωργία Τζο Τσελεπή
Φωτογραφίες: Πέτυ Αιγινήτη
Ερμηνεία: Σαμψών Φύτρος
Οργάνωση Παραγωγής: Αστροναύτες
Ο πόλεμος δεν έχει πρόσωπο γυναίκας της Σβετλάνα Αλεξίεβιτς για 2 χρονιά
Σάββατο 23 Νοεμβρίου, στις 21.00
Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 20.00
Νέος κύκλος παραστάσεων για το έργο της βραβευμένης με Νόμπελ Λογοτεχνίας (2015) Λευκορωσίδας δημοσιογράφου και συγγραφέως Σβετλάνα Αλεξίεβιτς, «Ο πόλεμος δεν έχει πρόσωπο γυναίκας», μια δουλειά, που επανέρχεται από τον Νοέμβριο στο θέατρο «Φούρνος» σε σύλληψη και ερμηνεία Κάτιας Γέρου – Ναταλίας Γεωργοσοπούλου.
Η παράσταση μετά την εξαιρετικά επιτυχημένη της παρουσίαση κατά την καλλιτεχνική περίοδο 2023-2024, θα παρουσιάζεται εκ νέου από το τις 23 Νοεμβρίου και κάθε Σάββατο και Κυριακή.
Την δραματουργική επεξεργασία υπογράφει ο Παντελής Μπουκάλας.
Δύο γυναικείες φιγούρες στη σκηνή καταθέτουν ένα σύγχρονο μαρτυρολόγιο για τη συμμετοχή της σοβιετικής γυναίκας στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Αφηγούνται την τραγική ιστορία της θηλυκότητας μέσα στα πεδία των μαχών, δημιουργώντας ένα τοπίο μνήμης, όπου συνδέονται το παρόν με το παρελθόν, το πραγματικό με το ονειρικό
Μετάφραση: Ελένη Μπακοπούλου
Σύλληψη- Ερμηνεία: Κάτια Γέρου, Ναταλία Γεωργοσοπούλου
Kαλλιτεχνική Επιμέλεια: Σάββας Στρούμπος
Δραματουργική επεξεργασία: Παντελής Μπουκάλας
Οργάνωση παραγωγής: Ομάδα θεάτρου Άλας
NOMSFERATU
Από 6 Νοεμβρίου
Τετάρτη στις 20:00 και Πέμπτη στις 21:00
Η πιο διάσημη και εμβληματική ιστορία του Δράκουλα, σε μια μοναδική θεατρική σύλληψη και σκηνοθεσία του Johnny O.
Τι είναι αυτό που κάνει μια σκιά, να σέρνεται στους δρόμους, να σκαρφαλώνει στους τοίχους και να γεμίζει με ποντίκια μια φαινομενικά ήσυχη πόλη; Τι είναι αυτό που την καλεί να έρθει και γιατί οι άνθρωποι παραδίδουν την ψυχή τους σε αυτήν; Ο Κόμης Όρλοκ, είναι ο ίδιος η σκιά, που μεταφέρεται όπου θέλει, διατάζει, υποτάσσει και μετατρέπεται σε φόβο και γοητεία. Θα καταφέρει η αγνή ψυχή της Μίνας, το αντικείμενο του πόθου του, να σώσει τον κόσμο, ή θα γίνουν όλοι μικρά τρωκτικά και θα φάνε ο ένας τον άλλον;
Ο Johnny O διασκευάζει τον γνωστό μύθο, παρουσιάζοντας τη δική του εκδοχή της ιστορίας. Βασιζόμενος στην αισθητική και το ρυθμό του βωβού κινηματογράφου, τεχνική που υπηρετεί πιστά εδώ και 20 χρόνια, φτιάχνει μια μαύρη κωμωδία, δίνοντας έμφαση στη σωματική κίνηση και την έκφραση. Σε συνδυασμό με τις προβολές του κινηματογραφιστή Γιάννη Καραπιπεριδη δημιουργείται ένα μοναδικό θέαμα κινηματογράφου στο θέατρο.
Σκηνοθεσία – Σενάριο: Johnny O
Βίντεο: Γιάννης Καραπιπερίδης
Φωτισμοί: Αποστόλης Τσατσάκος
Φωτογραφίες: Eleftheria IKE/Photography www.photosfaira.gr
Κοστούμια: Μαρία Γεωργάτου
Υπεύθυνη επικοινωνίας παράστασης: Γιώτα Δημητριάδη
Παραγωγή: Μ productions
Παίζουν:
Johnny O, Γιώργος Ντούσης, Εύη Κολιούλη, Χριστίνα Δενδρινού,
Μαρία Μπαλούτσου, Αλέξης Βιδαλάκης
Εννιά
του Δημήτρη Τσεκούρα
Από 2 Δεκεμβρίου
Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Δυο γυναίκες, σχεδόν εξαρτημένες η μία από την άλλη, σε δύο διαφορετικούς χρόνους και σε έναν απόκοσμο τόπο, περιμένουν να εμφανιστεί ξανά κάποιος, που μπορεί να μην είχε εμφανιστεί και ποτέ πριν.
Ένα έργο για την Αναμονή, την Πίστη και το Θαύμα. Μάταιο;
Με τις: Ναταλία Στυλιανού, Αγγελική Καρυστινού
Σκηνοθεσία:
Θωμαΐς Τριανταφυλλίδου
ΣΗΨΗ
Από 23 Ιανουαρίου έως 28 Μαρτίου
Πέμπτη και Παρασκευή
Σε ένα ίδρυμα τρεις τρόφιμοι έχουν επωμιστεί το ανέβασμα της ετήσιας παράστασης. Αποφασίζουν να αφηγηθούν λοιπόν την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.
Βασισμένο στην «Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού Κράτους» του Βασίλη Ραφαηλίδη (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου) και εμπνευσμένο από «Το Μεγάλο μας Τσίρκο», το έργο μας μεταφέρει από τα χρόνια του Καραϊσκάκη και του Κολοκοτρώνη μέχρι την Ελλάδα του σήμερα. Στην αίθουσα εκδηλώσεων ενός ιδρύματος, οι τρόφιμοι, με όλο το πάθος για ζωή και ελευθερία ζωντανεύουν την ιστορία του λαού μας, σε μια παράσταση που, όπως και οι περίοδοι της ιστορίας μας, περνάει από χίλια μύρια κύματα. Ένα σύγχρονο Cabaret, σάτιρα, θέατρο ντοκιμαντέρ, τραγούδια, ανέκδοτα, δράμα και κωμωδία. Μια ανάσα που έρχεται από το περιθώριο, από τους τρόφιμους των ιδρυμάτων, τους απόκληρους της κοινωνίας.
Μπορούν οι τραγικές ιστορίες του ’21, τα γεγονότα των Βαλκανικών πολέμων και της Μικρασίας, ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ και η Πριγκίπισσα Σοφία, οι Βασανιστές της Χούντας, ο Εθνικός Ύμνος και ο Καραγκιόζης, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και ο Άσιμος να συνυπάρξουν σε ένα έργο;
Η απάντηση μας είναι… Άπο μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια!
Η Λένι Ρίφενσταλ κοιμάται τα βράδια;
Μονόλογος του Άγγελου Ανδριόπουλου
Από 3 Φεβρουαρίου
Δευτέρα και Τρίτη
Η “Λένι” Ρίφενσταλ ήταν Γερμανίδα ηθοποιός, σκηνοθέτης και φωτογράφος, η οποία έγινε διάσημη χάρη στις ταινίες προπαγάνδας που δημιούργησε για λογαριασμό της Ναζιστικής Γερμανίας. Αν και το πάθος με το οποίο υπηρέτησε την γερμανική προπαγάνδα είναι πέραν πάσης αμφιβολίας, οχυρώθηκε και αυτή πίσω από τις γνωστές δικαιολογίες ότι «δεν έκανε πολιτική», «δεν γνώριζε τίποτε για την αληθινή φύση των στρατοπέδων συγκεντρώσεως» και «καταστράφηκε από την γνωριμία της με τον Χίτλερ», την οποία βεβαίως είχε διακαώς επιθυμήσει και επίμονα επιδιώξει. Τέρας ή σπουδαία δημιουργός; Μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ου αιώνα άραγε κοιμόταν ήσυχη τα βράδια;
Προσαρμογή: Άννα Ανδριανού
Ερμηνεύει η Άννα Αδριανού
Σκηνοθεσία-Δραματουργική επεξεργασία: Βάνα Πεφάνη
Σκηνικά-κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης
Video: Νίκος Γιαβρόπουλος
Βοηθός σκηνοθετη: Ντέπυ Πάγκα
ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ του Τεννεσσί Ουίλλιαμς
Από 28 Απριλίου έως 27 Μαΐου
Δευτέρα και Τριτη
Ο Φελίς και η Κλαιρ Ντεβότο είναι ηθοποιοί και αδέρφια. Όταν εγκαταλείπονται από το θίασό τους σε ένα θέατρο μιας άγνωστης πόλης, ολομόναχοι και αντιμέτωποι με το κοινό που καταφτάνει, αποφασίζουν να παίξουν «Το Έργο των Δύο Χαρακτήρων», ένα έργο του Φελίς, το οποίο φαίνεται να περιλαμβάνει πολλά στοιχεία από την προσωπική τους ζωή. Γεγονότα, αναμνήσεις και τραύματα ζωντανεύουν στη σκηνή από τα δύο αδέρφια. Το θέατρο αποτελεί θεμελιώδη συνθήκη ύπαρξης γι’ αυτούς, το μόνο μέσο αυτοπροσδιορισμού που διαθέτουν. Παίζουν τη ζωή τους, τη δραματοποιούν για να την καταλάβουν, αυτοσχεδιάζουν πάνω στη μνήμη, δημιουργούν τη δική τους ιστορία και αγωνίζονται να ορίσουν την ταυτότητά τους, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το σκληρό παρελθόν μέσω του θεάτρου, να μεταμορφώσουν το τραύμα σε τέχνη και μέσω της τέχνης να λυτρωθούν.
Το Έργο των Δύο Χαρακτήρων αποτελεί δημιουργία της ύστερης περιόδου του Τεννεσσί Ουίλλιαμς, κατά την οποία, επηρεασμένος από συγγραφείς όπως ο Σάμουελ Μπέκετ και ο Χάρολντ Πίντερ, πειραματίστηκε με ένα νέο ύφος γραφής, και παρουσίασε έργα πολύ διαφορετικά από εκείνα που τον είχαν καθιερώσει ως έναν από τους σπουδαιότερους θεατρικούς συγγραφείς παγκοσμίως. Ο Ουίλλιαμς το δούλευε για χρόνια, δημιουργώντας τρεις εκδοχές, που παρουσιάζουν αξιοσημείωτες διαφορές μεταξύ τους. Ανέβηκε για πρώτη φορά στο θέατρο το 1967 στο Λονδίνο και το Σικάγο ως The Two-Character Play· δουλεύτηκε ξανά και μια δεύτερη εκδοχή με τίτλο Outcry παρουσιάστηκε στη Νέα Υόρκη το 1971 και το 1973· μια τρίτη εκδοχή με τίτλο και πάλι The Two-Character Play ανέβηκε το 1975. Αυτή η τελευταία εκδοχή ήταν που ο συγγραφέας επέλεξε να συμπεριλάβει στον 5ο τόμο των έργων του, The Theatre of Tennessee Williams, και αυτή η εκδοχή παρουσιάζεται στην παράσταση· είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει στην Ελλάδα. Ο Ουίλλιαμς πίστευε πως Το Έργο των Δύο Χαρακτήρων ήταν το αριστούργημά του και δήλωνε «βρίσκεται ιδιαίτερα κοντά στο μεδούλι της ύπαρξής μου, όπου κι αν βρίσκεται αυτή».
Μετάφραση: Στέλιος Γιαννακός, Νικόλας Καλόγηρος, Αναστασία-Ραφαέλα Κονίδη
Σκηνοθεσία: Στέλιος Γιαννακός
Σκηνικά – Κοστούμια: Ηλέκτρα Σταμπούλου
Μουσική: Βασίλης Αγγελόπουλος
Φωτισμοί: Στέβη Κουτσοθανάση
Κίνηση: Έλσα Σίσκου
Φωτογραφίες: Σπύρος Περδίου
Παίζουν: Στέλιος Γιαννακός, Αναστασία-Ραφαέλα Κονίδη
