Αγγλία,punkομάνα,ας αναφωνήσουμε, πριν πούμε οτιδήποτε άλλο!
Την Παρασκευή,στο Fuzz,ζήσαμε ένα live με αέρα από τα ατίθασα 70ς. Οι 25χρονοι – κατά μέσο όρο – Shame, ανέβηκαν στο stage,κι όταν κατέβηκαν ήμασταν όλοι σε hype.
Τη βραδιά, την άνοιξε ο θαρραλέος Council Popstar,ο οποίος βγήκε με fullface μπαλακλάβα, και με μοναδική συντροφιά μπίτια από την κρύπτη, πήρε το μικρόφωνο και μίλησε με τους κοινωνικούς στίχους της θανατερής του ποίησης. Απολαυστική έκπληξη ήταν η χορεύτρια που κινήθηκε στους ρυθμούς του τελευταίου κομματιού της performance του. Με τίτλους Propaganda και National Distress ήρθε σίγουρα στη σωστή χώρα και συγκυρία, με τη γλυκιά νοσταλγία μιας άλλης δεκαετίας -στην Death Disco θα ήταν υπέροχος.
Οι Shame έπαιξαν επιτυχίες από το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους “Drunk Tank Pink”, αλλά κυρίως από το Songs of Praise και το πολυαναμενόμενο Food for Worms, που θα βγει τον Φεβρουάριο. Έδειξαν όχι μόνο το μουσικό τους εύρος αλλά και το λυρικό τους βάθος, μιας και μιλούν για τις ανησυχίες της πραγματικότητας, της επιβίωσης και της αναζήτησης μιας θέσης στον κόσμο. Κι αν επί κόβιντ βίωσαν τις εσωτερικές τους αναταραχές, κατά κοινή ομολογία, στο tour που κάνουν τώρα, αποτυπώνουν την αλλαγή στη μουσική τους, με τα νέα κομμάτια τους όπου εξερευνούν τα όνειρα τους αλλά και την απογοήτευση και την σύγχυση του σημερινού κόσμου.
Ξεκίνησαν, φυσικά, με το “Alphabet”, το οποίο -καθόλου τυχαία – το τραγούδησαν ολόκληρο, και έλαβαν από το κοινό τους το καλωσόρισμα που τους άρμοζε. Ένα κοινό πιστό, όπως είναι πάντα στην punk σκηνή, όπου η δυναμική μεταξύ entertainer και θεατών απογειώνεται. Φαντάσου το σκηνικό όπου το Fuzz φωνάζει ενθουσιασμένο «Monkey see and monkey do», και θα καταλάβεις. Συνέχισαν με Fingers of Steel και Concrete δηλώνοντας εντελώς ανερυθρίαστα τις ξεδιάντροπες διαθέσεις τους. Ευτυχώς.
Ανάμεσα σε κραυγές που έλεγαν “if you think I love you, you’ve got the wrong idea”, με τον Charlie Steen ημίγυμνο να χορεύει ασταμάτητα και τους υπόλοιπους Shame να τα δίνουν όλα, παρακολουθήσαμε ένα live που όλοι θέλουμε να δούμε. Εν τω μεταξύ ο Steen είναι σκέτη αποκάλυψη. Σκαρφάλωσε στον εξώστη για να τραγουδήσει, έκανε crowd surfing όρθιος, κατέβηκε στο κοινό ήδη από το δεύτερο κομμάτι του live. Αν δεν ήταν το punk attitude για να δικαιολογήσει όλη του τη φόρα, θα έλεγα ότι είναι η προσωποποίηση του “ζήσε το εδώ και τώρα”. (Ή μήπως αυτό είναι το punk attitude; ) Ιδιαίτερα inspiring περσόνα, με αυτό το φως της τρελής νεότητας που σε κάποιους δεν σβήνει ποτέ.
Εξαιρετική βραδιά Παρασκευής με Shame,που μας άφησαν με τις καλύτερες εντυπώσεις. Όλες μας οι προσδοκίες για το ταίριασμά τους σε κλειστό venue ικανοποιήθηκαν. Εννοείται ότι τους περιμένουμε ξανά, σύντομα, και εντελώς SHAMElessly!
Κείμενο: Ζωή Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
Shame
Council Popstar
