Εκείνο το Δεκέμβρρη του 16, έπαιξε στη λίστα του youtube το Corridor. Κάτι στη χροιά του Δ. Τεμπονέρα κάτι στη μελαγχολία της κιθάρας κάτι που δεν ήξερα αν είναι Έλληνες ή όχι, με έκανε να ανοίξω το tab, να ψάξω να δω τι ακούω. Και σε αυτό το ημικινούμενο ματζέντα κολάζ του clip τους, έμεινα να χάσκω λίγο ενώ οι σκέψεις κάπου έτρεχαν. Με συνεπήραν, κι από τότε ήθελα να τους γνωρίσω, να τους ακούσω live.
Στο φετινό Release ήταν εκεί. Ανάμεσα σε ήλιο και σύννεφα. Και μιας και ετοιμάζουν και δίσκο, βρήκαμε την ευκαιρία να τα πούμε κατ΄ιδίαν.
- Ποια είναι τελικά τα ελαττώματα του ματζέντα; Και τι σχέση έχετε εσείς με αυτά τα πράγματα;
Το ελάττωμα του magenta είναι ότι παραπαίει ανάμεσα στο κόκκινο και στο μωβ, δεν έχει πάρει ακόμη τις αποφάσεις του και σε όλη αυτή την αναβλητικότητα παρασέρνει και εμάς. Όχι βέβαια ότι ανεξάρτητα από το magenta δεν έχουμε κι εμείς τα δικά μας ελαττώματα. Βεβαίως και τα έχουμε, μεταξύ πολλών άλλων είμαστε ισχυρογνώμονες, ξεροκέφαλοι, ιδιότροποι, γκρινιάρηδες και τεμπέληδες. Τελικά όμως κάπως καταλήγουμε να τα βρίσκουμε και μεταξύ μας και με το magenta.
- Ambient-trip hop- alternative rock, η διαδρομή σας (σε πολύ πεζά πλαίσια). Είναι οι καιροί που διανύουμε περίοδος ακατάπαυστου πειραματισμού;
«Ναι» θα ήταν η απάντηση μας, ωστόσο είναι εύκολο να θεωρήσεις τους «δικούς» σου καιρούς ως «πειραματικούς» και να πιστέψεις πως οι προηγούμενες εποχές δεν ήταν έτσι. Υπάρχει μια συνεχής εξέλιξη στη μουσική και αυτό συνέβη χάρις σε όσους πειραματίστηκαν και γέννησαν νέα είδη και ήχους. Εμείς τις περισσότερες φορές εντάσσουμε ασυνείδητα τις όποιες επιρροές στις συνθέσεις μας και κυρίως δημιουργούμε τη μουσική που θα θέλαμε να ακούσουμε.
- Πως ήταν η εμπειρία “Release Athens”; Σε ποιο big fest του εξωτερικού θα θέλατε να παίξετε;
Η εμπειρία του Release ήταν μοναδική. Αναλογικά με το πόσες μπάντες υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, είναι εξαιρετικά μικρός ο αριθμός αυτών που φτάνουν να παίξουν σε ένα τέτοιο stage, με έναν τέτοιο ήχο. Νιώθουμε πολύ τυχεροί που ζήσαμε αυτή την ημέρα και για ακόμη μια φορά θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους εργάζονται / εργάστηκαν για αυτό το φεστιβάλ. Εξυπηρετικοί, ευγενικοί και άψογοι σε όλη την διοργάνωση και παραγωγή.
Έχουμε ξαναπεί ότι το φεστιβάλ που θα θέλαμε να παίξουμε είναι το Primavera Sound στη Βαρκελώνη. Και σε αυτό το σημείο να πούμε πως αυτό που πραγματικά ζηλέψαμε από το φετινό Primavera σε σχέση με το δικό μας Release, ήταν οι φωτογραφίες με τους χιλιάδες ανθρώπους που περίμεναν κάτω από τον ήλιο για να ανοίξουν οι πόρτες του Φεστιβάλ. Δυστυχώς η «φεστιβαλική κουλτούρα», το να είσαι δηλαδή όλη την ημέρα εκεί για να ακούσεις όλες τις μπάντες για τις οποίες είναι το εισιτήριο, είναι κάτι που στην Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμα.
- Υπάρχει διαφορά τελικά μεταξύ Ελλάδας και εξωτερικού, στα μουσικά τεκταινόμενα; Κι αν ναι, ποια είναι αυτή;
Στο δικό μας «είδος» φυσικά και υπάρχει τεράστια διαφορά, μέχρι πρότινος το εξωτερικό γεννούσε και εμείς αντιγράφαμε. Αυτό όμως αλλάζει σιγά σιγά και πραγματικά στην Ελλάδα υπάρχουν πολύ αξιόλογα σχήματα που έχουν μια δική τους ιστορία να διηγηθούν.
Στα τεκταινόμενα της «μουσικής βιομηχανίας» τώρα, ως Μagenta Flaws δεν έχουμε προσπαθήσει ακόμη να συμμετάσχουμε σε όσα συμβαίνουν εκτός των συνόρων μας, συνεπώς δεν γνωρίζουμε πως λειτουργούν εκεί. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι σίγουρα αρκετά δύσκολα, όπως όμως είναι και σε κάθε τομέα σε αυτό το κράτος. Οι καλλιτέχνες, οι επιστήμονες, οι επιχειρηματίες, όλοι όσοι προσπαθούν να παράξουν «πρωτότυπο» έργο, χρειάζονται να έχουν από πίσω τους ένα σύστημα από θεσμούς και ανθρώπους για να τους υποστηρίζει, αλλιώς η προσπάθεια τους μάλλον θα μείνει πολύ μακριά από τις πραγματικές της δυνατότητες.
- Τι έχει παρακάτω; Δίσκο; Tour;
Αυτή τη στιγμή προτεραιότητα μας είναι να κλειστούμε στο στούντιο. Υπάρχουν ήδη πάρα πολλές ιδέες και συνθέσεις που πρέπει να πάρουν μορφή, νιώθουμε την ανάγκη να αφοσιωθούμε σε αυτές και ανυπομονούμε να ακούσουμε τα αποτελέσματα. Το τουρ είναι κάτι που υπάρχει στο μυαλό μας και ελπίζουμε να καταφέρουμε να το συνδυάσουμε με την παρουσίαση της δεύτερης δισκογραφικής μας δουλειάς, ίσως και μέσα στο επόμενο έτος.
- Εάν η μουσική σας ήταν soundtrack , ποιας ταινίας θα ήταν?
Θα ήταν πολύ ωραίο αν μια μέρα η μουσική μας ήταν soundtrack σε μια ταινία που θα μας «ταίριαζε» και θα της «ταιριάζαμε». Δεν μπορούμε να σκεφτούμε σε ποιά από αυτές που ήδη υπάρχουν θα «κόλλαγε» ο ήχος μας, αλλά μπορούμε να πούμε πως κάποιες ταινίες, όπως ενδεικτικά το ”Drive”, το ”Eternal sunshine of the spotless mind”, το ”Inception”, το “Danny the dog”, το “Π”, το το “Arizona Dream”, το “Run Lola Run”, το ”Super 8”, το ”Moon” είχαν εκπληκτικά soundtrack και ίσως κάπου μέσα σε αυτά τα φιλμ να βρίσκουμε κάτι δικό μας, σχεδόν θα θέλαμε να τα είχαμε γράψει εμείς.
- Με ποιες μπάντες θα στήνατε το τέλειο φεστιβάλ ? (εγχώριες και μη, εν ζωή και μη 😛 )
Αν και εκτιμάμε πολλές εγχώριες μπάντες, το πρώτο φεστιβάλ τέτοιου είδους μάλλον θα το κλείναμε με κάποιους θρύλους μας, έτσι για τα απωθημένα. Λοιπόν πάμε, πενταήμερο με λίγες μπάντες κάθε μέρα, το μπάτζετ και το θέμα της ανάστασης θα το βρούμε, δεν αγχωνόμαστε:
1η μέρα: Smashing Pumpkins, Pearl Jam, Radiohead, Nirvana
2η μέρα: King Crimson, Alan Parson’s Project, Tangerine Dream, Pink Floyd
3η μέρα: The Streets, Portishead, Public Enemy, Massive Attack
4η μέρα: Fat Freddy’s drop, Daft Punk, Chemical Brothers, Prodigy
5η μέρα: Prince, David Bowie, Michael Jackson.
Σε κάθε αλλαγή θα πεταγόμασταν και εμείς για 1-2 κομμάτια, σαν tribute στον καθένα τους, γιατί όλοι τους κάποτε μας πήραν τα μυαλά με τον δικό τους τρόπο!
Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τους Magenta Flaws εδώ http://www.magentaflaws.com/ και εδώ https://www.facebook.com/search/top/?q=Magenta%20Flaws
