Καλοκαιρινές νύχτες
Hot Summer Nights
του Ελάιτζα Μπάινουμ
Με τους Τιμοτέ Σαλαμέ, Μάικα Μονρό, Άλεξ Ρόου
Επίσημη Συμμετοχή, SXSW 2017
Ένα καλοκαίρι μπορεί να αλλάξει τα πάντα
Διάρκεια: 107’
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 2 Αυγούστου στους κινηματογράφους
Ένα καυτό, νεανικό θρίλερ για τις καταχρήσεις σε μια μικρή πόλη που κλιμακώνονται και ξεσπούν στο πάθος και τη βία.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Καλοκαίρι του 1991. Ο Ντάνιελ Μίντλετον (Τιμοτέ Σαλαμέ) είναι ένας συμπαθέστατος αλλά αδέξιος κοινωνικά έφηβος, που μόλις έχει τελειώσει το λύκειο. Η μητέρα του τον στέλνει να περάσει το καλοκαίρι του στη θεία του, στο Κέιπ Κοντ, μια παραθαλάσσια τουριστική περιοχή στα βορειοανατολικά των ΗΠΑ, στην πολιτεία της Μασαχουσέτης. Απώτερος στόχος της είναι να χαλαρώσει ο γιος της, να κοινωνικοποιηθεί, να συνέλθει από την απώλεια του πατέρα του και να «ανδρωθεί» πριν πάει στο κολέγιο. Ο Ντάνιελ δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στην ανθρωπογεωγραφία της περιοχής έως ότου συναντά τον Χάντερ Στρόμπερι (Άλεξ Ρόου). Ο Χάντερ είναι το τοπικό «κακό παιδί». Βγάζει φράγκα πουλώντας μαριχουάνα σε ευκατάστατους παραθεριστές ενώ λειτουργεί ως κέρβερος απέναντι σε πλημμυρισμένους με ορμόνες νεαρούς, που βάζουν στο μάτι την μικρότερη αδελφή του, την ΜακΚέιλα (Μάικα Μονρό). Διαισθανόμενος ότι μπροστά του ανοίγεται μια σπουδαία ευκαιρία, ο Ντάνιελ πείθει τον Χάντερ να συνεργαστούν, διακινώντας «χόρτο» σε όλον τον Κόλπο, καθώς η αποπνικτική ζέστη του καλοκαιριού εντείνεται. Η δουλειά πηγαίνει εξαιρετικά καλά και ο Ντάνιελ αποκτά αυτοπεποίθηση τόση ώστε να εξομολογηθεί στην ΜακΚέιλα τον έρωτά του για εκείνην, κρατώντας τη σχέση τους κρυφή, ιδίως από τον Χάντερ. Πόσο, όμως, μπορεί να κρατήσει αυτή η περίοδος ευφορίας για τον Ντάνιελ; Είναι και μια γιγαντιαία καταιγίδα που πλησιάζει την περιοχή…
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Για την πηγή έμπνευσης της ταινίας:
- Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου σε κολέγιο της Μασαχουσέτης γνώρισα δύο τύπους που είχαν πολλές ομοιότητες με τους Ντάνιελ Μίντλετον και Χάντερ Στρόμπερι της ταινίας μου. Ο ένας από τους δύο ήταν πιο ντροπαλός και χαμηλών τόνων. Κι είχε ξεκινήσει μια επιχείρηση πώλησης «χόρτου» μαζί με κάποιον άλλο, που σε καμία περίπτωση δεν θα πίστευες ότι οι δυο τους θα μπορούσαν να είναι συνεργάτες. Εξωστρεφής, γοητευτικός και εμφανώς «κακό παιδί», που έδειχνε να κρύβει μια αληθινή σκοτεινιά μέσα του. Ήταν ένα αταίριαστο ζευγάρι. Πουλούσαν λοιπόν μαριχουάνα στους κοιτώνες της σχολής μου. Ταχύτατα ο ένας κοιτώνας έγινε πέντε, οι πέντε δέκα και σε λίγο οι πάντες στην πανεπιστημιούπολη ψώνιζαν από αυτούς τους δύο τύπους. Άρχισαν να πουλάνε κι εκτός πανεπιστημιούπολης, η δουλειά τους γιγαντώθηκε. Τους παρακολουθούσα ως αθώος παρατηρητής, άκουγα τις ιστορίες που ξεπηδούσαν για τους δυο τους, όλοι γνώριζαν τι έκαναν, όλοι μιλούσαν γι’ αυτούς. Όμως, από κάποια στιγμή και μετά δεν μπορούσαν να διαχειριστούν την επιτυχία, άρχισαν να μην εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο και τα πάντα έληξαν άδοξα και μελοδραματικά. Υπήρχε κάτι τραγικό στην ιστορία τους, αυτήν την αταίριαστη φιλία, την ταχύτατη άνοδο και τη δραματική πτώση τους – κι όλα αυτά μέσα σε χρονικό διάστημα ενός έτους. Χρόνια αργότερα, όταν έψαχνα να αφηγηθώ κινηματογραφικά μια ιστορία, η δική τους ιστορία ξεπρόβαλε μέσα στο μυαλό μου.
Για το 1991 ως έτος στο οποίο λαμβάνουν χώρα τα δρώμενα:
- Ήμουν τεσσάρων ετών το 1991, οπότε δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα για εκείνη τη χρονιά. Ήθελα, όμως, η ιστορία μου να διεξάγεται στο παρελθόν και να υπάρχει μια αίσθηση ασαφούς μνήμης. Σαν να εκκινεί από μια βάση συναισθηματικής λογικής κι όχι πραγματικής λογικής. Αυτή είναι μια πολύ συναισθηματική ιστορία ενηλικίωσης. Όταν ανατρέχουμε στις αναμνήσεις μας δεν θυμόμαστε το γεγονός έτσι όπως συνέβη αλλά θυμόμαστε πως μας έκανε να αισθανθούμε. Για μένα αυτό οδηγεί σε μια σαφώς πιο κινηματογραφική εμπειρία από το να γειώσω την ιστορία μου με ρεαλιστικό τρόπο. Επίσης, ήθελα να εντρυφήσω σε μια από τις τελευταίες εποχές πριν από την έλευση του ίντερνετ και των κινητών. Σε μια εποχή που οι μικρές πόλεις ήταν πιο απομονωμένες και ανά πάσα στιγμή προέκυπταν θρύλοι. Άρχισα να γράφω το σενάριο πριν την τρέλα με την αναβίωση των eighties, πριν εμφανιστούν τα «Stranger Things» και «Ready Player One». Έτσι κι αλλιώς δεν με ενδιέφερε η δεκαετία του ’80. Ήθελα όμως να τοποθετήσω την ιστορία μου σε μια χρονική περίοδο που φαίνεται ακόμα οικεία, που πολύς κόσμος μπορεί και τη θυμάται έντονα. Επίσης, η αρχή της δεκαετίας του ’90 δεν έχει αποτελέσει ακόμα έντονο αντικείμενο κινηματογραφικής εκμετάλλευσης. Κι όταν έμαθα πως η καταιγίδα Bob έπληξε το Κέιπ Κοντ το 1991, πήρα την τελική απόφαση.
Για την ιδιαίτερη αύρα της ταινίας:
- Ήθελα το σενάριό μου να δίνει την αίσθηση ενός αστικού μύθου μικρής πόλης με κάποια στοιχεία Americana αλλά και φολκλόρ ενσωματωμένα μέσα του. Η ιστορία είναι τόσο μελοδραματική και υπερβολική ώστε ο θεατής χρειάζεται να ακυρώσει την δυσπιστία του και να παρασυρθεί από τα δρώμενα. Προσπάθησα να δημιουργήσω έναν μεγεθυμένο κόσμο: οι πάντες είναι πιο ενδιαφέροντες, πιο συναρπαστικοί από τους ανθρώπους που συναντάμε στην καθημερινότητά μας. Ένα από τα πιο σπουδαία σημεία του να μεγαλώνεις, να περνάς από την εφηβεία στην ενηλικίωση είναι το πως βιώνεις τα συναισθήματα στο πολλαπλάσιο του συνήθους. Έτσι, το πρόσωπο που καψουρεύεσαι γίνεται ο μοναδικός άνθρωπος που θα ερωτευθείς σε όλη σου τη ζωή κι αν τον χάσεις, δεν θα μπορείς να αναπνεύσεις ποτέ ξανά. Τα πάντα βιώνονται διαφορετικά, ιδίως κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, όταν οι ορμόνες κυριεύουν τα πάντα. Όταν τα συναισθήματά σου βρίσκονται στο κόκκινο, οι τρεις μήνες του καλοκαιριού μπορούν κατά κάποιον τρόπο να βιώνονται ως ένας ολόκληρος χρόνος αλλά και ως ελάχιστες, φευγαλέες στιγμές.
Για τον τρόπο αφήγησης στην ταινία:
- Ρόλο αφηγητή στην ταινία έχει ένα τυχαίο 13χρονο αγόρι, το οποίο παρακολουθεί τα μεγαλύτερα παιδιά στην πόλη του. Και αυτά τα παιδιά είναι ολόκληρος ο κόσμος του. Δεν υπήρχε Instagram ή Twitter το 1991. Γι’ αυτό το αγόρι, ο Χάντερ και η ΜακΚέιλα Στρόμπερι ήταν τα πάντα. Ήθελα να παρουσιάσω πόσο μεθυστική είναι αυτή η αίσθηση. Ο τρόπος που εμφανίζονται για πρώτη φορά τόσο ο Χάντερ όσο και η ΜακΚέιλα στην ταινία, είναι ο τρόπος που φανταζόμουν ότι θα βίωνε ένας πιτσιρικάς που θεοποιεί τα ινδάλματά του. Ο τρόπος που τους βλέπει. Σαν να έβλεπε τον Τζέιμς Ντιν. Βέβαια, όταν μεγαλώνεις και γυρνάς πίσω στο παρελθόν και θυμάσαι αυτές τις ειδωλοποιήσεις καταλαβαίνεις πόσο χαζά ήταν όλα αυτά. Αλλά όσο τα βιώνεις, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ήθελα να φαίνεται όπως οι ιστορίες που ακούμε για τα παιδιά που ξεχωρίζουν, με φήμες, με κουτσομπολιά, με υπερβολές. Υπερβολικά πράγματα, πολλές φορές παράλογα, που κατασκευάζουν όμως ένας μύθο. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορείς να ξέρεις πού σταματάνε τα γεγονότα και πού ξεκινάει ο θρύλος. Το να ζεις σ’ αυτό το ενδιάμεσο διάστημα ήταν συναρπαστικό.
Για την απόφαση να σκηνοθετήσει χωρίς να έχει πείρα:
- Είχα συγκεκριμένο όραμα για το πως έπρεπε να μοιάζει η ταινία, καθώς ουσιαστικά την κουβαλούσα μέσα στο μυαλό μου για πάρα πολλά χρόνια. Η αλήθεια είναι πως μπήκαμε στη διαδικασία να δώσουμε το σενάριο σε σκηνοθέτες βιντεοκλίπ ή διαφημίσεων. Παρά το γεγονός, όμως, ότι όλοι όσοι προσεγγίστηκαν ήταν ταλαντούχοι άνθρωποι και εξαιρετικοί στη δουλειά τους, δεν πλησίαζαν αυτό που είχα εγώ στο μυαλό μου. Είχα αυτήν την παράξενη και μάλλον αλαζονική άποψη πως ήξερα ακριβώς πως έπρεπε να δείχνει η ταινία, οπότε, σκέφτηκα «γιατί να μην τη σκηνοθετήσω εγώ;». Ο ατζέντης και ο μάνατζέρ μου δεν ξετρελάθηκαν με την ιδέα. Τότε ήμουν 25, 26 χρονών και δεν είχα σκηνοθετήσει τίποτε: ούτε βιντεοκλίπ, ούτε μικρού μήκους ταινία, ούτε διαφήμιση. Τίποτα. Πίστευα όμως ακράδαντα πως μπορώ να μάθω τις τεχνικές παραμέτρους της σκηνοθεσίας και να μάθω να δουλεύω με τους ηθοποιούς. Όπως επίσης ήξερα πως θα μπορούσα να προσλάβω καλούς ανθρώπους γύρω μου και να τους εξηγήσω ακριβώς τι είδους ταινία θα γυρίζαμε. Ακούγεται παράλογο τώρα αλλά αυτό ακριβώς έκανα.
Για το τι σημαίνει εντέλει ενηλικίωση:
- Με ενδιαφέρουν οι ήρωες που κυνηγάνε κάτι με τόσο πάθος και τόσο έντονα και ολοκληρωτικά οι οποίοι όμως, όταν τελικά πετυχαίνουν το στόχο τους, καταλαβαίνουν πως στην πραγματικότητα δεν ήταν αυτό που ήθελαν. Το ρεύμα της ζωής σε παρασύρει κι ελπίζεις να κάνεις κάποια πράγματα διαφορετικά την επόμενη φορά, το σίγουρο όμως είναι πως δεν μπορείς να γυρίσεις στο παρελθόν και να διορθώσεις τα λάθη σου. Η αίσθηση αυτή με στοιχειώνει. Την ένιωσα σε βιβλία που διάβασα, σε ταινίες που είδα αλλά και σε αληθινές, δικές μου εμπειρίες. Αυτή η αίσθηση ματαίου: δεν μπορείς όσο να το θέλεις να αλλάξεις πράγματα που έκανες λάθος. Και πρέπει να δεχτείς τελικά πως έτσι λειτουργεί ο κόσμος. Για μένα αυτό σημαίνει πως ενηλικιώνεσαι. Πως ωριμάζεις.
Short Bio Τιμοτέ Σαλαμέ
Ο Timothée Hal Chalamet γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 1995 στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης. Ο πατέρας του είναι αγγλικής και γαλλικής καταγωγής και η μητέρα του είναι ρωσικής και αυστριακής καταγωγής. Μεγάλωσε σε μια καλλιτεχνική οικογένεια κι από μικρός εμφανιζόταν σε διαφημίσεις αλλά και σε θεατρικές παραστάσεις. Φοίτησε στο φημισμένο LaGuardia High School of Music & Art and Performing Arts, όπου ήταν στην ίδια τάξη με τον Άνσελ Έλγκορτ, με τον οποίο είναι φίλοι. Την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση την έκανε στην ταινία «Άνδρες, γυναίκες & παιδιά» (Men, Women & Children, 2014) του Τζέισον Ράιτμαν. Δύο χρόνια πριν είχε κάνει μια ενδιαφέρουσα εμφάνιση στη δεύτερη σεζόν του δημοφιλούς τηλεοπτικού σίριαλ «Homeland» – εκεί τον είδε ο Μπάινουμ και τον ξεχώρισε προκειμένου να τον χρίσει πρωταγωνιστή στην ταινία του. Στη δεύτερη κινηματογραφική του εμφάνιση υποδύθηκε τον γιο του Μάθιου Μακόναχι στην ταινία «Interstellar» (2015) του Κρίστοφερ Νόλαν. Το 2017 ήταν η χρονιά του καθώς πέρα από τις «Καλοκαιρινές νύχτες» εμφανίστηκε στις ταινίες «Ταξιδεύοντας με τον εχθρό μου» (Hostiles) του Σκοτ Κούπερ, «Lady Bird» της Γκρέτα Γκέργουικ και «Να με φωνάζεις με τ’ όνομά σου» (Call Me by Your Name) του Λούκα Γκουαντανίνο. Για την ερμηνεία του στην ταινία του Γκουαντανίνο κέρδισε υποψηφιότητα για Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου! Προσεχώς θα τον δούμε στις ταινίες «Beautiful Boy» του Φέλιξ Βαν Γκρόνινγκεν, όπου υποδύεται έναν ναρκομανή, δίπλα στον Στιβ Καρέλ, «A Rainy Day in New York» του Γούντι Άλεν (την αμοιβή του για τη συμμετοχή του στη συγκεκριμένη ταινία την έδωσε όλη σε οργανώσεις εναντίον της σεξουαλικής βίας, δηλώνοντας παράλληλα πως δεν θα ξαναδουλέψει με τον Άλεν, εξαιτίας των κατηγοριών που υπάρχουν εναντίον του σκηνοθέτη) και στην ταινία «The King» του Ντέιβιντ Μισόντ, όπου θα υποδυθεί τον Ερρίκο τον Πέμπτο. Εννοείται ότι θα πρωταγωνιστεί και στο σίκουελ της ταινίας «Να με φωνάζεις με τ’ όνομά σου», που ετοιμάζει ο Γκουαντανίνο.
Short Bio Μάικα Μονρό
Η Dillon Monroe Buckley, όπως είναι το πραγματικό όνομα της Μάικα Μονρό, γεννήθηκε στις 29 Μαΐου του 1993 στη Σάντα Μπάρμπαρα της Καλιφόρνιας. Μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στην υποκριτική και το θαλάσσιο σπορ kiteboarding στο οποίο πιάνει υψηλές επιδόσεις κάνοντας πρωταθλητισμό. Την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση την έκανε στην ταινία «Το τίμημα της επιτυχίας» (At Any Price, 2012) του Ραμίν Μπαχράνι, δίπλα στους Ντένις Κουέιντ και Ζακ Έφρον. Ο ρόλος όμως που την έκανε γνωστή και την έβαλε στη λίστα του περιοδικού Variety για τους «10 ηθοποιούς που θα ξεχωρίσουν» για το 2015, ήταν εκείνος της Τζέι Χάιτ στην ταινία «Σε ακολουθεί» (It Follows, 2014) του Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ. Την έχουμε δει σε ταινίες όπως το «The Guest» (2014) του Άνταμ Γουίνγκαρντ, «Το 5ο κύμα» (The 5th Wave, 2015) του Τζέι Μπλέικσον, δίπλα στην Κλόε Γκρέις Μόρετς αλλά και στον συμπρωταγωνιστή της στην ταινία «Καλοκαιρινές νύχτες», Άλεξ Ρόου, «Ημέρα Ανεξαρτησίας: Νέα Απειλή» (Independence Day: Resurgence, 2016) του Ρόλαντ Έμεριχ, όπου υποδύονταν την κόρη του Προέδρου των ΗΠΑ και «Ο άντρας που έριξε τον Λευκό Οίκο» (Mark Felt: The Man Who Brought Down the White House, 2017) του Πίτερ Λάντεσμαν, όπου υποδύεται την κόρη του Μαρκ Φελτ, η οποία αυτοκτονεί. Προσεχώς, θα τη δούμε να πρωταγωνιστεί στη νέα ταινία του Νιλ Τζόρνταν, το «The Widow», και πάλι μαζί με την Κλόε Γκρέις Μόρετς, αλλά και την Ιζαμπέλ Ιπέρ, όπως και στην… αυτοβιογραφία του Σάια ΛαΜπεφ «Honey Boy» της Άλμα Χαρέλ, δίπλα στον ΛαΜπεφ.
Short Bio Άλεξ Ρόου
Ο Alexander Michael Roe-Brown γεννήθηκε στις 9 Μαΐου του 1990 στο Λονδίνο. Αυτή είναι μόλις η τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία στην οποία συμμετέχει. Έχει συμμετάσχει όμως σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, ιδίως στη Μεγάλη Βρετανία, με μεγάλη επιτυχία. Η πιο πρόσφατη τηλεοπτική σειρά στην οποία πρωταγωνιστεί είναι το «Siren». Η πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία της καριέρας του βγήκε στις ΗΠΑ τον περασμένο Ιανουάριο με τίτλο «Forever My Girl», ένα μουσικό, ρομαντικό δράμα τη
